Ne olmuş Shakespeare'in Desdemona’sıyla Juliet’ine böyle…

Bu iddianın sahipleri; Lady Macbeth’i bir yana ayırarak, ne Ophelia’nın, ne Desdemona, ne de şu bahtsız Juliet’in bir Hamlet gibi, Lear ya da Iago gibi oyuncuya imkân sağlamadığı, onun yeteneklerini parlatacağı replikler içermediği konusunda Nuh der, peygamber demezler. Hatta Desdemona ile Juliet, masumiyetten ibaret varlıklarıyla iyiden iyiye bu iddiaların merkezindedirler. Anne-Marie Mac- Donald da bu iddialara kısm en katılıyor olacak ki, oturmuş “İyi Geceler Desdemona, Günaydın Juliet” diye bir oyun yazmış. Birinin gecesinin yatağında boğularak neticelendiği, öbürünün ise gününün bir türlü aydın olmadığı gerçeğini hatırlarsak, MacDonald’ın kaleminin daha oyunun adından hınzır ve hiciv dolu olacağını varsayabiliriz. Ki, gerçekten öyle. Balam Kenter’in çevirisinden, Kadriye Kenter rejisiyle metni sahneye taşıyan Kent Oyuncuları, bu hınzırlığı almış; içine bol tiyatro aşkı, çokça sevimlilik, elini korkak alıştırmadan Shakespeare sevgisi ve bir parça da cinlik katıp sunmuş seyircinin önüne. Sonuç, yeme de yanında yat! “Othello”nun da “Romeo ve Juliet”in de aslında birer komedi olduğunu ispatlamaya çalışan akademisyen Constance’ın, ele geçirdiği bir el yazmasının “marifetiyle” kendini her iki oyunun da geçtiği yerde bulmasıyla gelişen oyun her an bir başka sürprizin çıkageldiği, son derece keyifl i bir eser. Shakespeare’in “Othello”sunun bir komplo yüzünden aşkı tarafından öldürülen ana kadın karakteri Desdemona da, "Romeo ve Juliet" in o taze gül goncası, küçük melek Juliet’i de bambaşka kimliklere, özelliklere bürünmüşler bu yorumda. Anlatmayacağım ki keyfi kaçmasın. Yanlızca Kadriye Kenter’i ve öğrencilerini izlemek, hele hele Kenter Tiyatrosu’nun alkışlara doymasını sağladıklarını bir kez daha görmek ne keyifl i, gidin tanık olun diyeceğim. O kadar. Oyun, bu Çarşamba Kozyatağı’nda, sezon boyu Kenter Tiyatrosu’nda.