'Yan garipliğine yürek yan, gitti giden'

Ölüm güz sesli bir kuş bu sene, o kara kanatlarını bir türlü sanat aleminin üzerinden alamıyor. Kalbin elem günleri geldi, adetâ. Durup ince şeyleri anlamaya kimselerin vakti olmayışı yetmezmiş gibi, Gülten Akın da öldü. Şimdi yalnızlığımdan utanıyorum, durdum, bekliyorum, gelme, dese de şiir ana, geldi, kervanına katıp götürdü onu da işte. Bu güz öleceğim, bütün işlerimi bitirdim’den işkillenmiştik zaten, söylediğini yaptı işte. Yoruldum gidiyorum, kendi endişeni kendin seç demenin bambaşka bir yolu mu bu Gülten Akın? Hayal kahvesinde içtiği ömür çayından son yudumu önceki gün alan şiir ana, ellerimiz üşüdüğünde daima seni hatırlayacacağız. Son yolculuğuna bugün öğle vakti Ankara Kocatepe Camisi’nden Karşıyaka Mezarlığı’na uğurlayacağımız seni. Ve keseceğiz kara saçlarımızı n’olcak şimdi? Yalnızlığımızı gözlerimiz gibi taşırız, şiirden ibaret şairi unutmak olmaz, unutmayız. Yeşile, ala karşı elaleme karşı, oturur ağlarız. Sitem ederiz ölüme: Oysa henüz başlamamıştık, bitirmişler...

Uzun yağmurlardan sonra

Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler
Islanan yapraklar gibi yüzün ışır
Işırsa beni unutma

Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra
                                              bir gün

Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür

Üşürse beni unutma
Yeni dostlar yeni rüzgârlar gelir geçer
Yosun muydum kaya mıydım nasıl
                                          unuttular

Kahredersin başın önüne düşer
Düşerse beni unutma

Yazının başlığı ve italik bölümler Gülten Akın’ın şiirlerinden alıntı dizeler. Son dönemlerde ödüllere katılmamasına rağmen, 2003’te “Uzak Bir Kıyıda” ile DÜNYA Kitap Telif Kitap Ödülü'nü kabul eden Gülten Akın'ın tüm şiir kitaplarını Yapı Kredi Yayınları’nda bulabilirsiniz.