Yol göstericiler değil, yol arkadaşları lazım…
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan bir Afrika atasözünü hatırlattı önceki gün
DEİK tarafından düzenlenen toplantıda, “Hızlı gitmek istiyorsan yalnız, uzağa gitmek istiyorsan beraber…” ve ekledi, “Yol göstericilere değil, yol arkadaşlarına ihtiyaç var…”
***
Bu söz birkaç açıdan değerlendirilebilir.
Mesela…
Alanda ne yaşandığını dokunarak, konuşarak, omuz omuza vererek değil de, uzaktan izleyen ve sonrasında oturduğu yerden, “Şu şöyle olmalı.”, "Şunu şöyle yapalım" diye işin doğasına aykırı fikir yürütenlerin; bilgi ve emeğinden ziyade hariçten gazel okuyabilenlerin prim yaptığı; alandaki gerçek üretici ve ter döken çalışanların soğultulduğu kurum, kuruluş ve ülkeler var dünyada… Cumhurbaşkanı’nın, “Yol göstericilere değil, yol arkadaşlarına ihtiyaç var…” sözü, bu nedenle de, herkesin duvarında asılı olması gereken; baktıkça, “Ben bu kurum için, kuruluş için, ülke için, dünya için ne yapıyorum? Konuşmaktan ziyade ter de döküyor muyum?” sorusunu sorduracak bir söz…
***
Bu açıdan bakıldığında da örnek çok...
Mesela Devlet Planlama Teşkilatı (DPT)…
Yerinde planlamalarının yanı sıra aynı zamanda tarım potansiyeli ile Türkiye’yi doyurabilecek Muş’ta, tarımı geliştirmeden, OSB yatırımını programına alan; O OSB’nin altyapısı için milyonlarca lira para harcayan, sonra yatırım gelmeyince, “Allahallah!” diyebilen de bir yapıydı DPT.
Bu nedenle, “Alana gitmeden, alanda ne olup bittiğini anlamadan, alandakilerle birlikte yürümeden oturduğun yerden yol göstermeye kalkarsan böyle olur.” diye eleştirdiğimiz çok olmuştu DPT’yi.
***
Sonra Kalkınma Ajansları modeli geliştirildi… “DPT nihayet alana iniyor” dedik…
Ajanslar bölgelerinin potansiyelini dikkate alacaktı.
Her kentte, bölgeyi iyi bilenler tarafından potansiyel ve kapasite analizleri yapılacaktı.
Merkezi yönetim bu bilgiler ışığında Muş’ta tarımsal, İstanbul’da çevresel, Bitlis’te hayvansal, Mardin’de turizm potansiyelini harekete geçirecekti örneğin.
***
Kalkınma Bakanı Lütfi Elvan 2006’da aynı bakanlıkta müsteşar yardımcısıyken, kalkınma ajanslarının kurulması için ciddi emek harcamıştı.
Yine 2006’da Çukurova Kalkınma Ajansı’nın açılışının ardından dönemin bakanı ve kendisiyle uzunca bir sohbet gerçekleştirmiştik.
O sohbette anlatılanlar, kısaca şöyleydi:
“Yerel potansiyeli harekete geçirmeyi ve onlara YOL ARKADAŞLIĞI yapmayı hedefliyoruz.
Bir ülkenin ayağa kalkması o ülke insanının ortaya koyacağı çabaya bağlıdır.
Ajanslar vasıtasıyla bütün vatandaşları, ülkenin kalkınma yarışına dahil etmeye çalışacağız.
Kalkınma Ajansları kurumlarımızın ve insanlarımızın projeci ve girişimci taraflarını ortaya çıkaracak.
Bisikletin üzerinde gibi davranmamız, pedal çevirmezsek düşeceğimizi bilmemiz gerekiyor.
Kalkınma Ajansları değişimi takip edecek, hatta değişime yön verecek uygulamalarla, pedalı sürekli çevirmemizi sağlayacak.
“Ben her işi yaparım.” diyen bireylerden oluşan bir toplumla değil, “Ben bu işte en iyisini yaparım.” diyen bireylerden oluşan bir toplumla kalkınma ve büyüme sağlanabilir.
Bir Türkiye düşünün!
Herkes yaptığı işin, en iyisini yapıyor: Siyasetçisi, sanayicisi, müdürü, işçisi, öğrencisi, doktoru, mühendisi… Bir sabah kalktık ki böyle bir Türkiye var karşımızda.
O zaman bu Türkiye’yi kim tutabilir? Böyle bir toplumsal yapıyı ABD, AB zaptedebilir mi?
O zaman “Birileri bizi engelliyor” gibi laflarla zaman tüketir miyiz?
Kalkınma Ajansları en iyiyi yapmaya teşvik edecek.” demişlerdi.
***
Ajanslar, gerçek üretici ve çalışanlarla “birlikte yürümeye” daha az önem verince, beklenenler olmadı.
***
Kalkınma Bakanı Lütfi Elvan dün açıkladı.
“Kalkınma ajanslarında model ve yapı değişecek” dedi.
Hedeflere ulaşmamız için zihni değişim/dönüşüm, zihni değişim için ise ezberci değil sorgulatan bir eğitim sisiteminin gerekliliği ortada...
Bakan Elvan’da ona dikkat çekti:
“Ajanslarda eğitim ön plana çıkacak. Gençlerin nitelikli, vasıflı hale getirilmesini sağlayacağız.”
Sonrası mı?
Nitelikli, vasıflı ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dikkat çektiği “yol arkadaşı olup, uzağı hedefleyen” gençlikle, sonrası kolay…