Üniversite nereye?
Mevcut örgün eğitim öğrencileri hala geleceğin olası dünyaları değil de öncelikle geçmişin dünyaları için hazırlıyor. Bugünün dünyasında hayatta kalabilmek ve gelişebilmek için gençler daha önce bilinen ve hatta hayal edilenden farklı bir eğitimden geçmek durumundalar.
Örneğin, 2008 finansal krizinden sonra eğitimcilere göre finansal okuryazarlık temel bir beceri haline gelmesi gerektiği düşünülerek OECD’nin Programına bile dahil edildi. Keza, çevre okuryazarlığı gelişmekte olan ve iklim değişikliği gerçeğiyle örtüşen bir tema olarak karşımızda duruyor. Örneğin, Eko-Okuryazarlık Merkezi; Berkeley, California’da, öğretmenleri ve sınıfları canlı ortam oluşturmak için araçlar ve kaynaklarla donatıyor.
Tüm bu gerçekliklerden yola çıkarak; geleneksel üniversite eğitimi değişen dünyaya gençleri nasıl hazırlayabilir? Bir kurum olarak üniversite nasıl olmalıdır? Yeni nesillerin zihinlerini nasıl geliştirebiliriz?
Diyelim ki gencimiz sınavları aştı, kendisi ya da ailesi ciddi ekonomik yükler yüklenerek üniversite eğitimine başladı, o zaman yukarıda adını koyduğumuz beceri, bilgi ve yeteneklere gençlerimizi eriştirecek yani 21. yüzyılın zorluklarına cevap verebilecek yeni eğitim paradigması nedir?
Eğitim yaşam boyu sürmeli
Aslında, burada ele aldığım ‘soru’nun yeni olmadığı iddia edilebilir, ancak vereceğim yanıtlar, dijital ekonomi çağında okuyucuların eğitimin gelecekte nasıl gelişeceğini anlamasına yardımcı olacaktır.
Öncelikle eğitim yaşam boyu sürdürülen bir girişim olmalıdır. Yaşam boyunca alınabilecek o kadar çok eğitim var ki günümüz dünyasında bunu ıskalamamak, ‘eğitim’i, üniversite bittiğinde tamamlanan, bir mesleğin nasıl yapılacağını öğreten bir yaşam becerisi olarak algılamamak gerekli.
Eğitim, iş performansını artırmak için yalnızca belirli bir meslekle ilgili becerilerin geliştirilmesine odaklanır. Daha kısa vadelidir. Ama ‘eğitim’ aslında bundan daha fazlasıdır ve günümüzde sadece bilginin aktarımı olarak düşünülemez. Çünkü dijital dünyada istemediğimiz kadar çok bilgi var.
Öğrenmek, artık yaşam boyu sürecek bir mücadele halinde, giderek artan bir şekilde, ‘öğrenme’ örgün okullardan ve üniversitelerden uzaklaşıyor. Bazı eğitim kurumları bu hıza uyumlanmak için çok çalışıyor ancak ilerleme oldukça yavaş. Ayrıca yeni medya mecraları ve ileri teknoloji, dijital ekonomi için çalışma ve öğrenme altyapılarını hazırlayarak eğitim kavramını dönüştürdü diyebiliriz.
Üniversiteler yenilikçiliğe doğru evrilmek zorundalar
Teknoloji, bir fırsat olduğu kadar geleneksel eğitim için bir tehdittir. Ancak eğitimde teknolojinin kullanılması kaçınılmazdır.
Çevrimiçi kurslar (MOOC), çevrimiçi öğrenme, sanal üniversiteler (Örneğin Coursera) ve sanal öğrenme platformları (Blackboard, Moodle, vb.), sanal araçlar (Örneğin Kahoot, Mentimeter, Padlet) ve eğitimin oyunlaştırılması olumlu gelişmeler. Tüm bu platformlar eğitimi her yerde ve her zaman kullanılabilir hale getirirler.
Ayrıca eğitimde dijital araç ve oyunların kullanılması, öğrenciler için eğlenceli ve zevkli. Ancak eğitimi tamamen sanal alanlara taşımak anti sosyalleşmeye, kişiden kişiye etkileşimi, iletişimi azaltıyor ve bu da çok endişe verici.
Çünkü sosyal ve topluluk temelli bilginin transferi zarar görebilir. Asıl sorumuzu biraz daha derinleştirirsek; profesyonel bürokratik örgütler olan üniversiteler, geleceğin istikrarsız ve karmaşık ortamında nasıl ayakta kalabilecekler?
Geleneksel üniversiteler şiddetle değişmek durumunda kalacak, daha organik, açık, doğal ve yenilikçi olmaya evrilmek zorundalar. 21. yüzyılın öğretim paradigmasına göre, bilgi aktif olarak öğrenciler tarafından yapılandırılır, keşfedilir, dönüştürülür ve genişletilir.
Öğretmenin çabası, öğrencilerin yeterliliklerini ve yeteneklerini geliştirmeye yöneliktir. Artık öğretmen merkezli öğretimden öğrenci merkezli veya öğrenme merkezli öğretime geçiş yaşanıyor. Öğrenenlerin ürettikleri ürünlerden ziyade öğrenme sürecine daha fazla odaklanmak önemli. Yeni dünya düzeni hemen yanı başımızda ve bizden acilen yeni cevaplar bekliyor.