Sevgililer Günü hediyemiz, deprem bölgesine olsun

Sevgili; cana en yakın olan... Bazen anne ve babamıza yazdığımız mektubun ilk kelimesidir. Bazen çocuklarımıza ifademizdir. Çoğu zaman eşimizin, yol arkadaşlarımızın isminin yerine kullandığımız sözcüktür.

Tarihimizin en ağır felaketini yaşadığımız bu günlerde, canımız, ciğerimiz bizleri yakan, tuzla buz eyleyen kaybettiklerimizde. Gözümüz kulağımız belki de hiç gitmediğimiz deprem bölgesindeki vatandaşlarımızdan gelecek güzel haberlerde.

Aklımız, fikrimiz bu felaketlerde hayatta kalma mücadelesi verenlerde. Bugün 14 Şubat Sevgililer Günü. Kimi toprağın altında eşini, nişanlısını, sözlüsünü, sevgilisini kaybetti. Kimi “Sevgili” babasını, annesini, kardeşini, ablasını, ağabeyini, dedesini, ninesini, halasını, teyzesini, dayısını, amcasını, dostunu, sınıf arkadaşını, meslektaşını, kapı komşusunu kaybetti.

Vedalaşamadılar, helalleşemediler. Bugün 14 Şubat Sevgililer Günü.

Acılarımızı umutla dindirmeye çalıştığımız bugün, kaybettiklerimizin emanetlerine sahip çıkmak için daha da anlamlı bir gün. Bugün Sevgililer Günü. Bugün bir demet çiçek almak yerine, yarının çiçekleri çocuklara sahip çıkma günü. Alacağımız her bir takı yerine, hayatlarını devam ettirecek gençlerin yarına umutla bakmasını destekleme günü. Bugün sevgilimize alacağımız her oyuncağı, depremi yaşayan bebeklere ithaf etme günü. Bugün Sevgililer Günü'müzü, eşlerimizle, sevgililerimizle değil, milletimizle birlikte yaşayalım. Türkiye’nin önde gelen şirketlerinin de katılımıyla, Sevgililer Günü'nü depremin vurduğu hayatlarla geçirelim.

Bugün 14 Şubat, Sevgililer Günü.

Bir kişiyi mutlu etmek yerine bugün “bir olmaya, birlik olmaya ve binlerin, on binlerin, yüzbinlerin acısını dindirmeye, hayata tutunmalarını sağlamaya çalışalım.