Piyasamız henüz aşırı değerli değil ama!
Örs sabit tuttukça ve çekiç de zamanında vurdukça kararlı duruşlar tüm gizemli atmosferin belirsizliklerini çözer. Piyasalarla yatırımcılar arasındaki zaman ilişkisi akıllı sayaç gibi çalışıyor. Akıllı sayaçları hatırlarsak, enerji tüketiminin 24 saatlik dağılımında; şebeke üzerine en yüksek yığılımın olduğu saatler en yüksek, en düşük yığılımın olduğu saatlerse en düşük ücretlendirmeye tabiidir. Yüksek gerilim hatları üzerindeki kayıplar, yüksek kullanım zamanlarında devleşir. Şebekenin artan yükünün oluşturduğu ısınmalar yüksek maliyet anlamına gelir. Olağanüstü boyutlara ulaşmış tüketim talebi şebekeyi, trafoları hatta ana beslemeyi zora sokar. Gerçek hayatın tüm zorlu süreçleri de karşılıklarını finansta risk şeklinde bulurlar.
2008 öncesinin ekonomik ısınması, gelişmiş ekonomilerin küresel sistemik krizdeki çöküşünü hazırlamıştı. Kriz sonrasında ABD tahvillerine olan yüksek talep ve FED’in 4.5 trilyon dolar düzeyindeki bilançosu yeni bir balon oluşturdu. FED, kademeli faiz artışları ve bilanço küçülme adımıyla normalleşme sürecini başlatmış olacak mı? Göreceğiz. Gelişmiş ekonomilerde ve bazı gelişmekte olan ülkelerde piyasalar aşırı ısındılar. Bilançoları bu fiyat artışlarını desteklemediğinde de riskli seviyelere yanaştılar. Peki bizde durum nasıl? Öncelikle şunun altını çizelim; Lehman Brothers’ın batışı, Avrupa Borç Krizinin kıtaya yayılması ve 15 Temmuz kalkışması dönemlerinde; borsamızın “fiyat/kazanç” oranında çöküşler ve sonrasında da toparlanmalarla karşılaştık. ABD borsalarıyla bariz ayrıştık ve ayrışmaya devam ediyoruz. Kendimize has risklerimiz var, tıpkı fırsatlarımızın olduğu gibi: Jeopolitik, terör ve yatırım ortamına yönelik uygulamalarımız riskli algılanıyor. Fiyatlara da yansıtılıyor. Ucuz mu yoksa pahalı mıyız? İşte bu sorunun yanıtı, giriş-çıkış zamanlamamızda gizli. Bizim piyasamız henüz aşırı değerli değil. Maalesef ucuz da değil. Her şey zamanlamada bitiyor. Yani; çekici doğru yere, doğru zamanda, doğru hızda indirebilmeye bakıyor…
