Özünde "insan" arardı

Hayatın sadece hesap, kitap, gelir, gider ve denge kurma olmadığını, "mal canın yongasıdır" anlatımı ne kadar gerçekse, duygularımızın da bir o kadar gerçeğimiz olduğunu bilmeliyiz… O nedenle, çağımızın bir numaralı sorunu olan "anlama ölçeğini büyütmenin" sağlıklı veri, uygun yöntemlerle üretilmiş bilgi, iyi beslenmiş duygu, genel eğilimler ile kendi olanak ve kısıtlarımızı gözetlemeye sıkı sıkıya bağlı olduğun bilmeliyiz.

Geçenlerde kentler arası bir yolculukta aklımın çengellerini "Yunus Emre bugüne gelse ne düşünür ne söylerdi" diye bir soru takıldı. Aklıma gelenleri bir manzumede ifade etmeye çalıştım… Yunus gibi biri adına söz söyleme cesaretimi umarım "haddini aşma" olarak yorumlamazsınız…

"Yanılabilme özgürlüğünü" kullandım; hepsi o kadar…

Emrem Yunus güne gelse

Neye bakar, ne söylerdi

Yüksek yerden seyreylese

Neler över, ne yererdi

Uçağı, topu tüfeği

Tahakküm eden bileği

Sızılamayan yüreği

Okuna hedef ederdi

Uzaya giden füzeyi

Nano güçlenmiş yüzeyi

Varılan teknik düzeyi

"İnsanın kiridir" derdi

Adil olanlara bakar

Paylaşan elleri sıkar

İki yüzlülükten korkar

İç tutarlılık dilerdi

Dizginsiz dolaşan hırsı

Hayata yansımaz dersi

Kökü olmayan hevesi

Çekinmez hemen kovardı

Kadına saygı gösterir

Yüreği çocukta erir

İlkelere ömür verir

Tutarlı ise severdi

Aç gözlere aman vermez

Haksızlığa kanat germez

Kimliğiniz nedir sormaz

Özünde insan arardı

Kini yüreğe yük etmez

Zihninde hiç gölge tutmaz

Kimseyi pazarda satmaz

Güven halısı sererdi

Gülağa Yunus'u yorma

Çağlar ötesini sorma

Doğru özde eğri bulma

Düşleri hayra yorardı