Nereye koşuyoruz…

Bir dönemin, hatta sinema tarihinin en başarılı filmlerinden bir tanesi olan Forrest Gump’ı hatırladınız mı? Filmin bir sahnesinde kahramanımız koşmaya başlamıştı, kendi anlatımıyla sadece koşmak istiyor ve koşuyordu. Gump’ın koşusuna, filmin hikayesinin geçtiği Amerika’da birçok anlam yüklenmeye çalışılmış, peşine koşan müritler takılmıştı. Sonra birgün Gump, “yoruldum” demiş ve peşindekilere hiçbir şey söylemeden evine dönmüştü.

Ben otomotivin koşusunu da nedense Gump’a benzettim.

Bir yöne doğru koşuluyor, ama kimse ne amaçla, neden koşulduğunu bilmiyor. Önde koşan ya da bir başka deyişle seyahate yön verenin de neden koştuğumuzu bildiğini düşünmüyorum.
Zira, planlı bir koşu olsa, anlık kararlar, günün gerekleriyle adım atılmaz, hareketler nihai amaca yönelik planlanırdı.

Kimse kusura bakmasın ama otomotivde alınan kararların uzun vadeli bir amaca hizmet ettiğini kimse iddia edemez.

Örneğin, hurda indirimi. Çıktığı dönemde 18 aylık bir karar olarak yayınlandı. Daha sonra yüzde 40 devalüasyon, enflasyon ve faiz roket takılmış gibi uçuşta, ama destek halen 10 bin lira.

Hadi ÖTV indirimi yapalım. Neden, stok çok birikti… Ne kadar süre, 2 ay. Sonra? Bakarız…

Dünyanın hiçbir yerinde ekonominin lokomotifi olan bir sektör bu kadar başı boş bırakılmaz. Şu anda, açık ve net bir şekilde ifade etmeliyiz ki çok önemli bir krizin içindeyiz. Yanan bir ev düşünün, itfaiye çağıracağımıza, çeşme suyuyla çatıyı söndürmeye çalışıyoruz.

Reel sektörün lokomotifi olan otomotiv için çok acil, zor geçeceği kesin gözüken 2019 ve 20 yılları için tedbir paketi hazırlanıp vakit geçirmeden devreye almak gerekiyor. “Okyanusa kadar koşayım dedim. Oraya vardığımda, madem buraya geldim. Bir de diğer okyanusa koşayım”
Gump, koşu macerasını böyle özetlemişti. Stok arttı, ÖTV indirelim. Stok bitti. O zaman arttıralım.