Kötü niyet tazminatı ve işe iade tazminatı ayrımı

4857 sayılı İş Kanunu’nun 17’nci maddesi iş güvencesi kapsamında yararlanmayan çalışanların, işverenin iş akdini kötü niyetle feshetmesi halinde işçinin kötü niyet tazminatı isteyebileceğini
madde 18’e göre iş güvencesi kapsamında çalışanların ise işe iade davası açabileceğini düzenlemiştir. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 17 ve 18’inci maddelerine göre çalışan sayısı 30 kişinin altında olan işyerlerinde veya işçinin kıdeminin altı aydan daha az olması halinde kötü niyet tazminatı isteneceği, diğer hallerde ise 30 ve daha fazla çalışan sayısının olduğu işyerlerinde ise işçinin geçerli neden olmadan çıkarılması halinde işe iade davası açabileceği açıkça belirtilmektedir. Yargıtay 9. HD’nin 2010/ 1893 E. ve 3012/12476T ve 12.04.2012 tarihli kararında da iş güvencesi kapsamında bulunan ve işe iade davası açması imkanı bulunan işçinin kötü niyet tazminatı talebinde bulunamayacağına hükmetmiştir.
Söz konusu karar çalışanların hangi şartlarda kötü niyet tazminatı hangi şartlarda işe iade davası tazminatı yoluna gideceğini ayırması açısından örnek karar niteliğindedir.