Kar tatiline “telafi” var

Kışla birlikte ülkemizin büyük bölümünde yoğun kar yağışları etkisini göstermeye başladı. Kar nedeniyle çalışılmayan süreler için telafi çalışması yapılması mümkün. Biz de bugün telafi çalışmasını yazalım istedik.

Kar yağışı, zorunlu nedenlerle işin durması, ulusal bayram ve genel tatillerden önce veya sonra işyerinin tatil edilmesi veya benzer nedenlerle işyerinde normal çalışma sürelerinin önemli ölçüde altında çalışılması veya tamamen tatil edilmesi ya da işçinin talebi ile kendisine 4857 sayılı İş Kanunu, iş sözleşmeleri ve toplu iş sözleşmeleri ile öngörülen yasal izinleri dışında izin verilmesi hallerinde, işçinin çalışmadığı bu sürelerin telafisi için işçiye telafi çalışması yaptırılabilmektedir.

Diğer bir deyişle “telafi çalışması”, çeşitli sebeplerden dolayı işin durması, işyerinin tatil edilmesi veya işçinin talebi ile kendisine izin verilmesi hallerinde, işçinin çalışmadığı sürelerin daha sonra çalışılarak telafi edilmesidir.

Telafi çalışması, işçinin ücretini aldığı ancak çeşitli sebeplerden dolayı çalışmadığı bir süreyi sonradan çalışarak yerine getirmesidir.

Özellikle ulusal bayram genel tatil günlerinden önce veya sonra ya da kar, sel gibi nedenlerle işyerinde çalışılamaması durumlarında işyerinin tatil edilmesi halinde daha sonraki günlerde telafi çalışması yaptırılabilmektedir. Telafi çalışmaları fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sayılmaz.

4857 Sayılı İş Kanunu’nun 64. maddesi, “zorunlu nedenlerle işin durması, ulusal bayram ve genel tatillerden önce veya sonra işyerinin tatil edilmesi veya benzer nedenlerle işyerinde normal çalışma sürelerinin önemli ölçüde altında çalışılması veya tamamen tatil edilmesi ya da işçinin talebi ile kendisine izin verilmesi hallerinde, işveren iki ay içinde çalışılmayan süreler için telafi çalışması yaptırabilir.” hükmüyle telafi çalışmasını ve telafi çalışmasının şartlarını düzenlemiştir.

İş Kanunu’nun 64. maddesine göre, telafi çalışmaları, günlük en çok çalışma süresini aşmamak koşulu ile günde üç saatten fazla olamaz. Günlük en çok çalışma süresi, İş Kanunu’nun 63. maddesine uygun olarak günlük onbir (11) saat olarak değerlendirilmelidir. Buna göre, telafi çalışması, günlük en çok çalışma süresi olan 11 saati aşmamak şartıyla, günde en çok 3 saat olarak uygulanabilir. Örneğin, günde 8 saat çalışan bir işçi, günde 3 saat telafi çalışması yapabilecekken, günde 9 saat çalışan işçi günde ancak 2 saat telafi çalışması yapabilecektir.
Telafi çalışması, kaynağını oluşturan zorunlu nedenin ortadan kalkması ve işyerinin normal çalışma dönemine başlamasını takip eden 2 ay içerisinde yaptırılır. Söz konusu iki aylık süre artırılamaz. İki aylık sürenin sona ermesi halinde artık telafi çalışması mümkün olmadığı gibi, işçinin telafi çalışması nedeniyle çalışmadığı sürenin ücreti de istenemez.

Telafi çalışması yaptıracak işveren; bu çalışmanın 4857 sayılı İş Kanunu’nun 64’üncü maddesinde sayılan nedenlerden hangisine dayandığını açık olarak belirtmek ve hangi tarihte çalışmaya başlanacağını ilgili işçilere bildirmek zorundadır. İşçinin talep etmesi halinde, işverenin izin verme zorunluluğu bulunmamaktadır. Zira, işverenin işçiye, mevzuatta yer alan veya sözleşmede hüküm altına alınan hallerin dışında izin vermesi zorunluluğu yoktur. 4857 sayılı Kanun’un 64. maddesinde telafi çalışmasını ve telafi çalışmasının şartlarını düzenlemiştir.

Buna göre;

• Zorunlu nedenlerle işin durması,

• Ulusal bayram ve genel tatillerden önce veya sonra işyerinin tatil edilmesi,

• Benzer nedenlerle işyerinde normal çalışma sürelerinin önemli ölçüde altında çalışılması veya tamamen tatil edilmesi • İşçinin talebi ile kendisine izin verilmesi hallerinde,

• İşveren iki ay içinde çalışılmayan süreler için telafi çalışması yaptırabilir.

• Bu çalışmalar fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sayılmaz.

• Telafi çalışmaları, günlük en çok çalışma süresini aşmamak koşulu ile günde üç saatten fazla olamaz.

• Tatil günlerinde telafi çalışması yaptırılamaz.

İş Kanunu’nun 104. maddesine göre, 64 üncü maddede öngörülen hükümlere aykırı davranan işveren veya işveren vekiline bu durumda olan her işçi için 2017 yılı için 295.- TL para cezası uygulanmaktadır.