İşgücünü “iş sahibi” göstermek mi? “Meslek sahibi” yapabilmek mi?
Meslek edinmeye ve/veya sanayide, tarımda çalışmamak için direnenlere müjde!
***
“Haftada 3 gün gitmeli’ ve ‘harçlık ödemeli’ işgücü uyum programı da başlıyor…
Yani…
“İşgücü” tarifine uyan işsizleri, “iş sahibi” gösterebilmek adına yeni bir adım atılıyor…
Bu yolla yaklaşık 200 bin kişinin “işli” gösterilmesi amaçlanıyor(!)
***
Olumlu yanları da var…
Katılımcıların bazılarının:
Engelli, yaşlı, hasta ve çocuk bakımına (bu alanlarda, ciddi ücretlerle, onbinlerce yabancı çalışıyor) yönelik eğitim alacak olması açığı kapatmak adına mantıklı…
Tarımsal üretim ve hayvancılık gibi alanları seçebilecek olması da açığımızı kapatmak adına mantıklı…
***
Soru şu: Bu alanlara başvuru olacak mı? 200 bin kişinin kaçı bu alanlarda eğitim alacak ve sonrasında meslek olarak devam ettirecek?
***
En olumlu tarafı:
Üniversite öğrencilerinin ayrıcalıklı olması…
Bu yolla çalışma hayatında tecrübe kazanabilmesi ve harçlıklarını çıkarabilmesi…
VELHASIL
İyi niyetle atılmış bir adım… Ama; “Para dağıtma aracı olmaması” için sıkı takip edilmesi gerekiyor…
***
Özellikle: Kamudaki iş hacmi dikkate alındığında, 2 milyon personelin yeteceği hesaplanırken…
***
Ve… Kamuda personel sayısının 5.5 milyonu aşması, haklı olarak eleştirilirken...
Kamu personelinin tarım/sanayi/turizm işçisine ve teknik elemanlara göre “avantajlara sahip olmasının” ise “çalışma barışını” bozduğu savunulurken… wKamu personeline sağlanan ayrıcalıkların, “emek yoğun” sektörlerde çalışma isteğini ve mevcut çalışanların verimliliğini düşürdüğü de dillendirilirken...