İş aramaktan uzaklaşan, nereye yakınlaşır?
Çalışma, herkesin hakkı ve ödevidir” diyor Anayasa’nın 49’ucu maddesi…
***
Sorun:
İşgücü özelliklerini taşıyan nüfusumuzun yüzde 46’sının (OECD ortalaması yüzde 24) “ödevi” önemsememesi…
Büyük sorun:
Yüzde 46’nın çoğunluğuna “ödev yapması” için fırsat verilmemesi…
Daha büyük sorun:
Ödev bilincinden uzaklaşanların büyük bölümünün, standart bir eğitim ile ödevi yapabilecek duruma gelebilecekken, “ödev yapma kapasitesi/yeteneği”nin ilkokul/üniversite arasındaki 16 yılda törpülenmesi…
***
49’uncu maddenin devamında şöyle diyor:
“Devlet, çalışanların refah seviyesini yükseltmek, çalışma hayatını geliştirmek için çalışanları korumak/desteklemek, işsizliği önlemeye elverişli ekonomik bir ortam yaratmak için tedbir alır.”
***
Çalışanların refah seviyesini yükseltince ne olacak?
İşsizlik rakamı yüzde 25’lere dayanacak!...
(Çünkü: İşgücü özelliklerine sahip olan ama çalışmak istemeyen güruh, iş aramaya başlayacak…)
***
Dün CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in söylediklerine değinmiştim…
1 milyon 42 bin atanmayan öğretmen olduğunu söyleyip, eklemişti…
“Milli Eğitim Akademisi diye bir şey kuruyorlar…
Ve…
“Üniversite diploması bir işe yaramaz…
Akademiye, emekli olan öğretmen kadar öğretmen alıp, 2 yıl bakacağım…
Davranışına göre kimini atayacağım, kimini atamayacağım…” diyorlar…”
VELHASIL
Maden atanamayan 1 milyonun üzerinde öğretmen var, neden hala Eğitim Fakültesi kuruyoruz?
Madem Eğitim Fakültesi kuruyoruz, neden 4 yılda bu gençleri yeterli seviyede donatamıyoruz ki, sonradan bir akademi eğitimine ihtiyaç duyuyoruz?
***
Bu politikalar ile:
Çalışabilecek özelliklere sahip işgücünün yüzde 46’sını “iş aramaktan” dahi uzaklaştırıyoruz…
Soru: Nereye/neye/kime yakınlaştırıyoruz?