İnegöl mobilyacıları….

İnegöl’de mobilya sektörünün yakaladığı “tarihi fırsatı” değerlendirebilmemiz için “bakış açısı”, ”mesleki örgütlenme” ve “konsolidasyon eğilimi” konularına bir önceki yazıda değinildi. Kaldığımız yerden ilerleyerek,diğer gözlemlerimizi de bu yazıda paylaşmak istiyoruz:

• Mobilya üreticilerinin yeni İhtisas OSB’deki mekanları ile OSB dışında  yapılan uygun mekanlarda “iş süreçlerini hızlandırma” sorunu gündemdeki diğer önemli konu. Rekabet gücünü “verimlilik” belirliyor; uygun büyüklükte işyerlerinde, makine-donanım yerleşmesi, çalışanların ergonomik olarak en az yoruldukları hareketleri yapmaları, malzeme erişilebilirliğinin hızlanması, çevre düzeni ve akışların hızlandırılması gerekiyor. Verimlilik konusunda yatırım yapmayan işyerlerinin uzun soluklu olamayacağı  çok açık.

• Ortalıkta “kümelenme” diye bir söz dolanıyor ama ”kümelenme” ile “yığılma” arasındaki farka özen gösterilmeden kullanılan bir terim karşımıza çıkıyor. Kümelenme, birden çok işyeri bir araya geldiklerinde, önce elde ettikleri sonuçlardan daha iyi sonuçlar yaratabilmeyi anlatır. Bu , birey, sistem ve süreçlerde örtük bilgileri açık bilgiye dönüştürerek yaratılan olumlu “komşuluk etkisidir”. Ortaklık yapıldığında, ilkesizlik gizlik anlayışı ile paydaşlarınızdan bilgi saklıyorsanız, orada kümelenme olsa bile canlı ve diri olamaz. İnegöl’ün “mobilya merkezi” olması istiyorsa, “entelektüel ve sistem kapasitesi” yaratan bir düzeye erişmeli ki büyük fırsat kaçmasın! Faktör koşulları, talep koşulları, karşılıklı-bağımlılık ilişkileri ve rakip stratejilerini analiz etmeyen bir mobilya üreticisinin uzun dönemli geleceğini güven altına alması çok zor.

• Mobilya İhtisas Organize Sanayi Bölgesi  önemli bir adım ama, yeterli değil. Kentin diğer yerlerinde yerleşik işyerlerinin çok fazla artırılmaması gerekiyor. Giderek kızışan rekabet kâr marjlarını daraltıyor.Yakın gelecekte “kolektif maliyet düşürücülerinin etkisi” bugünden aha önemli hale gelecek. OSB dışında kimsenin yatırım yapmaması gerekir ki, kolektif çözümlere  kolektif kaynak desteği sağlanabilsin; görüye dayalı eğitim etkileri artabilsin.

• Mobilya üretiminde fuarlar, satış mağazaları, bayilik sistemleri ve lojistik alanında dünya genelindeki gelişmeleri yakından izleyerek “erken uyarı” anlayışıyla alternatif tepkilerin planlanması İnegöl mobilyacılarının da ana sorunlarından biri. Satış sonrası hizmet yaygınlığı kadar kalitesi de mobilya satışlarında etkili bir araç olarak kullanılıyor. Hiç birimiz dünyadaki gelişmelerden kendimizi yalıtarak üretimi sürdüremeyiz. Yurtiçi ve yurt dışı dağıtım, genel anlamı ile lojistik etkinliklerinin kalitesi kadar maliyeti da mobilya üreticilerini zorlayacak.

• Mobilya  tasavvuru ve tasarımlarında, ataerkil ailenin çözülerek çekirdek aileye dönüşmesi, orta sınıfın hızla yükselerek tüketici değer, beklenti ve davranışlarını etkilemesi, yaşlı nüfusun artması vb. bir dizi yeni faktörü karar süreçlerinde değerlendirilmeli. Günlük 20 ile 100 dolar düzenli geliri olan insanların oluşturduğu orta sınıf bütün dünyada yükseliyor; bu sınıf tüketici değer, beklenti ve davranışlarını köklü biçimde değiştiriyor.

• Sektörün en büyük sorunu olan “kalifiye işgücü” için meslek liselerinin ve meslek yüksek okullarının durumunu, üniversitelerde mühendis yetiştirilmesini ve yaygın eğitimle mesleki geliştirme ve meslek edinme kurslarını  kuşatılabilir parçalara bölerek değil, bütüncü bir yaklaşımla değerlendirmeler yapıldığında daha etkili sonuçlara ulaşılabilir.

• Mobilya üretiminde hammadde, yarı-mamul madde ve aksesuar üretiminin yapısını, kalite oluşturma gücünü ve sürdürülebilir fiyat yaratmasının koşullarını sürekli tartışmalıyız. Birlikte üretilecek çözümlere sahip çıkmadan uzun soluklu gelişme yaratmamız güçleşir.

• İnegöl’de bir Mobilya Enstitüsü mutlaka kurulmalıdır. Bu enstitü, Michio Kaku’nun tanımı ile bilincin bileşenleri olan çevreyi hissetme ve tanıma, mobilyacının kendisinin farkında olma ve geleceği planlama için hedefler ortaya koyarak geleceği simüle etme ve strateji oluşturma görevini yerine getirmeli.