Hayali dağlarda düzlüğe inmez

BUZDAĞININ DİBİ

Herkesin dünyasını erişebildiğimiz coğrafyaların derinlikleri sınırlar.

Yaşadığımız coğrafyada birlikte oluşturduğumuzun değerleri ve araçları düşünce ufuklarımızın çeperleridir.O çeperleri kırıp aşabilenlerimizin sayısı hiç de çok değil.

İnsanlar öncelikle kendilerini geliştirmekten sorumludur. Kendini sorgulamadan, kendine yatırım yapmadan kendimizi aşmak ne mümkün!

İyi bir dünya inşa etmenin temelleri,birbirimizi anlamaktan geçer.

Başkalarını anlamanın gerek şartı da kendimizi anlamaktır.

Kendimizi anlamanın en iyi yolu, eli boş dönülmeyen tek yolculuk olan kendi içimize yolculuk yapmadır.

Kendi zihni modelini sorgulamasını beceremeyen insan, kendini sürekli haklı ilan eden, suçu başkalarında arama kolaycılığının tuzağından kurtulamaz.

Akıllı insan, insan doğasının bir yüzüne değil, bütün yüzlerine hatta ara kesitlerini iyi bakabilendir.

İnsan olarak doğamızın bir de şu yüzüne bakalım:

Yaz olunca sıcaklardan yakınır

Kış gelince 'dondum' diye söyler hep

İş bulunca çalışmaktan sıkılır

Bahane arayan bulur bir sebep

Başkasının tuzu kuru, o mağdur

Kusur arayanlar bir sebep bulur

Her işte mutlaka arar bir kusur

Bu nasıl terazi yanlış tartar hep

Kendine aynalar tutmayı bilmez

Buz tutmuş kalbi de kolay gevşemez

Hayali dağlarda düzlüğe inmez

Sadece özüne veriyor kıymet

Makamı ,mevkii sanır ebedi

Zihni çölleşmiş de şaşkın bedevi

Kimsenin olmamış ebedi evi

Başkasına değil, kendine hükmet

Gülağa der ,hayat bu olma rezil

Ne ez insanları, ne kendin ezil

Küçük hesap yapmamayı iyi bil

Tutkuyu gemle de, olana şükret…

Ne dersiniz? Söylenenler haklı mı, haksız mı?