Fuar ve protokol
Okul servislerinde bir yazı var. Benim çok hoşuma gidiyor. “Servis bekletilmez beklenir” diyor.
Perşembe günü fuar açısılışında aklıma bu yazı geldi. Fuar, bakanlarımızın programlarına uygun olsun diye 11:30’da başlayacakken, bakanlarımızın programlarının aksaması nedeniyle gecikmeleri, ve mikrofonu alanların uzun uzadıya konuşmaları yüzünden yaklaşık 1.5 saat geç açıldı. Bu geç açılma nedeniyle tüm programlar sarktı ve birçok toplantı üst üste konulmak zorunda kaldı. Dünyanın dört bir yanında yaklaşık 15 yıldan bu yana fuarlara katılıyorum. Hem de sadece otomotiv değil teknoloji, ticari araç birçok farklı sektörden etkinliklerde bulundum. Her fuarda o ülkenin yetkili mercileri otomotiv sektörüne olan görevlerini yerine getirir.
Bakın görevlerini yerine getirir diyorum zira otomotiv sektörü tüm dünyada çok önemli bir güçtür. Bu gücün sebebi ise bırakalım insanların hayatının her alanında olmasını, yarattığı katma değerle o ülkenin ekonomisinin can damarlarından bir tanesi olmasından kaynaklanır. Bugün Türkiye ekonomisinin bir numaralı sektörü tartışmasız otomotivdir.
Otomotivin yaptığı ihracatı bir kenara bırakalım, yarattığı istihdam hem de vergisi, SSK’sı ödenmiş, tek kuruş kaçağı olmayan istihdam, tek kuruş vergi kaybı olmayan alım-satımları, çalıştırılan doğrudan/dolaylı 500 bin kişiye yakın işçisiyle tam bir dev.
Sizin ekonominizde böyle bir dev varken, politikacıların o dev sektöre karşı bence en azından manevi olarak destek vermeleri bir görevdir. Kaldı ki ilginç bir tesadüf de olarak bu Bilim, Teknoloji ve Sanayi Bakanı Nihat Ergün’ün seçim bölgesi yani bizzat oy topladığı bölge de otomotivin ana üslerinden bir tanesi İzmit-Kocaeli olunca bu önem daha da artıyor.
İşte ben böyle bir noktada, otomotiv sektörünün yaptığı iki yılda bir düzenlediği bu dev etkinliğin protokol saatlerine uyacak bir şekilde düzenlenmesini, yapılan düzenlemeye de protokolün (mutlaka kendilerince haklı nedenleri vardır) uyamamasını kabul edemiyorum.
Dediğim gibi yaklaşık 15 yıldır fuar geziyorum. Protokol için bu kadar sarkan bir fuara rastlamadım. Schröder, Merkel, Sarkozy, bu isimlerin tamamı ülkelerindeki fuarı ziyaret ediyor ama biz basın mensupları bırakın onları beklemeyi bazen aynı standlarda fotoğraf çekerken karşılaşıyoruz.
Politik desteği vermek ve karşılığında oy/politik destek alabilmek için önce kendi ülkelerinde üretilen otomobilleri gezer, başkanlarla sohbet eder sonra da bir tur atıp yine sessiz sedasız etkinlikten ayrılır.
Hatta bir defa, Madrid Otomobil Fuarı’nda yorgunluk atmak için bir stadın üzerine oturmakla-hafif uzanmak arasında oturmuştuk. O standın bakın devletin resmi polisi demiyorum, o standın güvenlik görevlisi bizden rica minnet kalkmamızı istedi. O dakikaya kadar bize karışmayan görevliyle çat pat konuştuğumuzda, bize hararetle birini işaret etti. Anladık ki İspanya Kralı Juan Carlos, gelmiş standı geziyordu, bizden de o yolu biraz açmamızı rica ediyorlardı.
İspanya’nın Kralı standa gelmiş, o ülkede üretilen otomobiller başta gezmiş daha sonra da yine sessiz sedasız fuar alanını terk etmişti.
Ama burası Türkiye…
Fuardaki protokole değindikten sonra bir önemli noktayı da atlamadan geçemeyeceğim. İlk kez bir fuarda bu kadar çok dünya ve Avrupa başkanı bir araya gelmişti. Peugeot, Citroen, Renault, Chevrolet, Skoda…
Biz gazeteciler için oldukça keyifli anlardı zira aklımıza takılan sorulara, doğrudan birinci ağızdan yanıt alabildik. Benim bu başkanlar arasından aldığım en önemli ortak yanıt, krizin 2015’e kadar devam edecek olmasıydı. Bu durum bizim ihracatımız için kötü, ithalatçılar için iyi bir haber olarak nitelendirilebilir. Zira, Avrupa’da Pazar düşük seyrettiği sürece, Türkiye gibi ülkelere yönelik araç pompalamaoperasyonu devam edecek gibi duruyor. İhracatımızın da artmayacağı varsayılırsa, bu durum önümüzdeki iki yıl boyunca ticaret dengemizi bozacak en önemli nedenler arasında yer alıyor.