Flüt...

“Yatırım mallarına ve enerjiye olan talebi artıracağı bile bile makine teşvikleri çıkarılır mı? Teşvikte gecikmenin sebebi cari açığın kontrolden çıkma korkusu mu?” gibi sorularla başladı.
“Zamanınızı almak istemedim direk sorulara girdim.
Ben Ali...” deyip, devam etti.

***

Öğrencilik yılarında atölyelerde çalışırdım.
O’nun için okulu 27 yaşında bitirebildim.
Geç bitirdim ama o okulda makineden anlayan 2-3 kişiden biriydim.
Hemen işe girdim.
Hasbelkader servet yapmış bir patrona denk geldim, “Şunu şurada kullanmak maliyetleri geriletir” gibi şeyler söylediğimde, “Ustanın işine karışılmaz, sen işine bak” derdi.
Battı.
Almanya’ya gittim.
Uzun bir hikayenin ardından, 52 kişinin çalıştığı, 12 milyon euro cirolu bir mekanik fabrikasının sahibi oldum.
Yoruldum.

***

En verimli 20 yılım okulda geçmiş.
Şimdi hatırlamadığım, yüzlerce ders beni bitirmiş.
30’lu yaşlar her Türk genci gibi pratik öğrenmeye başladığım yıllar olmuş.
Ana sorun bu olmasına rağmen aldırılmamış.
Nefesi kalırsa ve sentezi başarırsa 40’lı yaşların ortaları Türk müteşebbis için işini büyütme, geliştirme dönemi olmuş.
50’li yaşların ortalarından sonrası ise neredeyse tamamımızda, bu dengesiz yaşamın sunduğu hastalıklarla baş edebilmeye ayrılmış.

***

Dedim ya yoruldum.
20 yıl emek verdiğim fabrikamı, yani çocuğumu bıraktım.
Türkiye’ye döndüm.
Bizim genlere işlemişler, hep iki seçenek var!
İkisini de istemiyorsan?
Olmaz.
Mesela iki dersten birini seçeceksin, çünkü ismi ‘seçmeli ders’
Biri resim, diğeri müzik.
Tiyatro, sinema, kitap okuma, tasarım, müzakere, bilgisayar yok.
Seçtik.
Şimdi ya resimde fırça virtiözü ya da ‘flütöz’üz!
Biri fabrikan sende kalacak, diğeri başkasının olacak.
Fabrikanı ortaklara açmak, paylaşmak, paylaşarak büyümek, sorumluluk dağıtmak, diğer ülkelerden gelen teklifleri değerlendirmek yok.
Seçtik.
Sistemin çocuklarıyız!