Enerjide doğalgaza neden göbekten bağlıyız?
Doğalgaza olan bağımlılığımızın böylesine yüksek seyretmesine neden olan baş etmen, 1970 ve sonrasından başlayan tarımdan üretim toplumuna geçiş hamlesinin tamamen “plan eksikliği” içinde yürütülmüş olmasıdır.
Kısaca özetlemek gerekse:
1. Ciddi yaptırımların ve yönlendirmelerin yer aldığı analitik bir plan.
2. Tüketimde israfın önlemesi, üretimdeki akılcılığın tesisi.
3. Mevcut doğal kaynaklarımızı hafife alan bir ithalat kolaycılığı.
4. Sürekli enerji kaynağı alternatiflerimizi doğru değerlendirememek.
Nükleer santralleri ele alalım. Dünyada ilk üçte yer alan nükleer enerji üreticileri; medeniyet, demokrasi, gelir dağılımında toplumsal farlılığı hemen hemen hiç olmayan ülkelerdir. Nükleer enerji Japonya için 7,965 Megawatt, Kanada için 6,232 Megawatt ve Ukrayna için 6,000 Megawatt üretim anlamına gelmektedir. Demek ki, eğer Kanada nükleer sistemleri gibi minimal sorun çıkaran santraller gibi daha tehlikesiz üretimler de mümkündür.
Enerji kaynakları sürekliler ve süreksizler şeklinde iki grup altında toplanırlar. Hidrolik, doğalgaz, nükleer, kömür başlıca sürekli enerji kaynaklarıdırlar. Yenilebilir enerjiler ise süreksiz enerji sağlarlar. Rüzgar esmelidir ya da güneş çıkmalıdır ki ortaya çıkan enerji olabilsin.
Çözüm nerede?
Teker teker sıralayalım o zaman çözüm noktalarını:
i. Yerli kaynaklar üretimdeki payını artırmalı.
ii. Yenilenebilir enerji kaynaklarının enerji arzındaki payının yüzde 30'a çıkarılmalı.
iii. Nükleer enerjinin kurulu gücümüz içindeki payının yüzde 10'a çıkmalı.
iv. Enerji yoğunluğunun (GSYH başına tüketilen enerji miktarı) kontrol altına alınmalı.
v. Rüzgardaki gücümüzün artırılmalı.
vi. Jeotermal elektrik enerjisi üretimi toplamdaki payını büyütmeli.
vii. Türkiye’nin güneş potansiyellerini değerlendiren güneş enerji sitemleri yaygınlaştırılmalı.
En baştaki sorumuzun yanıtına dönecek olursak, Türkiye’nin sürekli enerji üretim politikasındaki eksikliğin en kolaycı ve olabildiğince hazırcı politikalarla çözümlemeyi tercih etmektir. Biraz ileriyi görememek, biraz çalışmayı sevmemek ve biraz kendimizi olduğumuzdan çok daha yüksek görüp haddini bilmemiş olmaktır.
