Ekonomide zorlanan AB, “yeşil”de yumuşadı
Avrupa Birliği yıllardır C02 emisyonlarının azaltılması, yenilenebilir enerji kullanımının desteklenmesi için yasalar belirliyor. Dünyayı kurtarmak adına, ekonomik büyümeden fedakarlık etmeyi göze alıyor. Fakat Avrupa Komisyonu tarafından geçtiğimiz günlerde yapılan açıklama, Avrupa’nın çevrecilik konusunda sınıra geldiğinin sinyalini verdi demek yanlış olmaz.
Enerji fiyatlarındaki yükselme, sanayide rekabetçiliğin düşmesi ve ekonominin yakın bir zaman içinde toparlanmasının pek mümkün görünmemesi sonrasında, AB politikacıları küresel ısınma düzenlemelerindeki agresif tutumlarından vazgeçtiler ve 2020 sonrası için belirlenmiş olan ulusal yenilenebilir enerji hedeflerini askıya aldılar. Onun yerine, tüm Avrupa için geçerli olacak bir hedef getirdiler. Bu arada kaya gazı çıkarma işlemlerinin çevreye verdiği zararlara yönelik yasalar belirlemekten de vazgeçtiler.
AB ülkelerin 2020 yılına kadar CO2 emisyonlarını yüzde 20 oranında aşağı çekmeleri gerekiyordu. Yeni belirlenen hedef ise, AB genelinde CO2 emisyonlarının 2030 yılına kadar yüzde 40 oranında aşağı çekilmesi. Her ne kadar hedef iki katına yükseltilmiş olsa da, çevreci gruplar bu yaklaşımı yeşil hedeflerde yumuşama olarak değerlendiriyorlar.
Enerji ve küresel ısınma tartışmaları aslında tüm dünyada farklı görüş açılarını yansıtıyor. Bir taraf günün ekonomik sorunlarını ön plana çıkartırken, diğer taraf yarının çevresel sorunlarını gündeme getiriyor. Fakat tüm tartışmalara rağmen, dünya genelinde CO2 emisyonları artmaya devam ediyor. Politikalar her defasında yetersiz kalıyor.
Örneğin İngiltere’de kamuoyu, çevreye zarar veren kaya gazı çıkarma işlemlerine karşı gelirken, hükümet kaya gazına destek veren yasalar üzerine çalışıyor. Bunun başlıca nedeni tabi ki ABD örneği. ABD, kaya gazı sayesinde, enerji bağımsızlığını sağlamayı başardı.
Almanya’nın 2022 yılında nükleer enerjiden vazgeçme ve alternatif enerji kaynaklarını destekleme planları da oldukça zorda. Bunun nedeni enerji fiyatlarının hem sanayi hem de son kullanıcı için pahalı olmaya başlaması.
Jose Manuel Barroso ise, AB’nin CO2 emisyonlarının azaltılmasında liderlik rolü üstlenmeye devam ettiğini söylüyor ve sanayi ve iklim hareketi arasında bir uyum yakalamanın mümkün olduğunu yineliyor.
Oysa çevreciler Barroso’ya tepkili. Barroso’nun Avrupa’nın geleceğini değil, sanayinin çıkarlarını tercih ettiğini söylüyorlar. Friends of The Earth Grubu’nun İklim ve Enerji sözcüsü Brook Riley’in yaptığı açıklama oldukça net: “AB’nin tutumu küresel ısınmanın yol açacağı dev finansal sonuçları ve her yıl petrol ve gaz ithalatına harcanan 500 milyar euroyu görmezden geliyor.”
CEO’lardan mektup
Ocak ayında 14 büyük şirketin CEO’su tarafından Avrupa Komisyonu’na gönderilen mektupta, “tek ve gerçekçi bir hedef” belirlenmesi çağrısı yapılmıştı. CEO’lar, aynı zamanda, “enerji sektöründe CO2 emisyonlarının azaltılması için kullanılan teknolojilerin hem rekabetçi olmadığı hem de masraflı olduğu” ve bu yüzden AB’deki enerji fiyatlarının ABD’nin iki katına ulaştığı uyarısında bulunmuşlardı.
AB’nin aldığı tavır, yenilenebilir enerjilerin fiyatları geri çekme mücadelesinde çok etkin bir rol oynayamadığını gösteriyor.
Greenpeace, 2030 yılına kadar CO2 emisyonlarının yüzde 55 oranında geri çekilmesi çağrısında bulunuyor. Diğer çevreci gruplar da, AB’nin 2030 hedefinin yüzde 40’ın üzerinde olması gerektiğine inanıyorlar. Avrupa Komisyonu’ndan yapılan açıklamaya göre; 2011 yılında 28 AB üyesinin toplam CO2 emisyonu 1990 seviyesinin yüzde 16.9 altına indi. 2012’de ise bu oran yüzde 18 oldu. Yani bu hızla gidilirse, 2030 yılı için yüzde 40 hedefi, ulaşılır bir hedef olacak.
Her ne kadar AB sözünü tutsa da, dünyanın diğer ülkeleri için aynı şeyi söylemek zor. AB tüm dünyaya bu konuda liderlik etmek istedi; ama diğer ülkelerin “karbonsuzlaşma” yarışını pek ciddiye almadıklarını görünce, heyecanını kaybetti. Ya da işler zaten pek iyiye gitmezken, ekonomisini daha fazla zorlamak istemedi.