Eğitimde bu tablo değişmeden her iddia yalan olur
Yeni öğretim yılı başladı. Eğitim sistemi zaten çok köklü sorunlarla boğuşurken, yeni öğretim yılı on binlerce öğretmenin görevden alınmasının ardından katmerli sorunlarla başlıyor. Son faturanın öğrenciler ve ailelerine çıkacağı belli olan yeni sorunların ne kadar sürede ve ne ölçüde telafi edilebileceği belirsiz.
Yeni sorunların ötesinde eğitim zaten Türkiye’nin en büyük ekonomik ve sosyal sorunlarının başında geliyor. Hükümetler her ne kadar eğitime verdikleri önemi artırdıklarını, eğitim harcamalarını artırdıklarını söyleyip dursalar da eğitim karnesini uluslararası düzeyde karşılaştırdığımızda Türkiye’nin durumu hiç de iç açıcı değil.
Yandaki tablo OECD’nin kısa bir süre önce yayınladığı Eğitime Bakış raporu verileriyle hazırlandı. Bu tablo Türkiye’nin eğitim göstergelerini OECD üyesi 35 ülke ile karşılaştırıyor.
Neredeyse tüm başlıklarda Türkiye’nin yeri OECD’nin son sıralarında geziniyor. Örneğin ilkokuldan yüksek öğrenime tüm düzeylerdeki öğrenci başına ortalama harcama miktarı, satın alma gücü paritesine göre 4 bin 482 dolar. Bu miktar OECD ortalamasının yarısından bile az. Türkiye, verisi açıklanan 34 ülke içinde Meksika’nın ardından sondan ikinci sırada.
Bir sınıfa düşen öğrenci sayısında da, öğretmen başına düşen öğrenci sayısında da Türkiye hem OECD ortalamalarının ciddi ölçüde altında, hem en arka sıralarda yer alıyor. Öğretmen maaşları da aynı şekilde, öğretmenleri mutlu etmekten uzak ve OECD sıralamasının en gerilerinde bulunuyor.
Sonuç olarak eğitimin kalitesi de düşük oluyor. Lise çağındaki gençlerin okuma-anlama, matematik ve fen bilgisi düzeyi de OECD içinde sondan 3. sırada yer alıyor. Aynı şekilde çalışan işgücünün bilgi düzeyi de OECD içinde sonuncu veya sondan 2. durumda.
Türkiye’nin bu eğitim tablosunu değiştirmeden politikacıların ortaya atacağı 2023 hedefleri de, Sanayi 4.0 hikayeleri de, inovasyon projeleri de boş laf olmaktan öteye geçemez.
