Doğmamış yıllık izin ücretinde kistelyevm esası kullanılması

Yargıtay 9'uncu Hukuk Dairesi 17.12.1996 tarihli, 1996/16137 E. 1996/23225 K. sayılı kararı ile yıllık izin hakkının doğmaması durumunda işten ayrılış tarihine kadar kıstelyevm esası uygulanarak izin ücretine hükmedilmesinin hatalı olduğuna karar vermiştir. Karara konu olan olayda davacı işçi ile davalı işveren arasındaki iş ilişkisi 01.06.1987 tarihinde başlamış, davacının çalışması işyeri dışında bir suçtan dolayı tutuklandığı 25.05.1994 tarihine kadar devam etmiş ve davalı işverence 26.05.1994 tarihinde iş sözleşmesi feshedilmiştir.

Davacı işverenden yıllık izin talebinde bulunmuş, buna karşılık davalı, davacının 1994 yılı izin hakkının doğmadığını savunmuştur. 1475 sayılı İş Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinde belirtildiği üzere işçi her hizmet yılına karşılık yıllık iznini gelecek hizmet yılı içinde kullanmalıdır. Bu durum 4857 sayılı İş Kanunu'nda aynı şekilde korunmuştur. Buna göre işçinin gelecek izin hakları için geçmesi gereken bir yıllık hizmet süresi, bir önceki izin hakkının doğduğu günden başlayarak gelecek hizmet yılına doğru 4857 sayılı Kanun'un 55. madde hükümleri gereğince hesaplanacaktır.

Olayda işçinin işe giriş ve işten çıkış tarihleri dikkate alındığında 01.06.1993 / 01.06.1994 çalışma dönemi için izin hakkının doğmamış olması gerekmektedir. İlk derece mahkemesi tarafından bu görüşün aksine karar verilerek 26.05.1994 tarihli davacının işten ayrılışına kadar kıstelyevm esası uygulanıp izin ücretine hükmedilmiştir. Davalı tarafından yapılan temyiz üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesi tarafından işçinin izin hakkını elde edemeyeceği gerekçesiyle bozulmuştur. Yargıtay'ın bozma kararına katılıyoruz.