Çiğköftede de “ithal oranı” artarsa…
Milli yiyeceğimiz “çiğköfte”…
Markalarımız da yerli…
***
Ama…
Biberi İran’dan…
Marulu Mısır’dan…
(Yerli ürünler ise çürüyor: “Yüksek maliyet” nedenli “yüksek fiyat” dezavantajından…)
Yağı Tunus’tan/Ukrayna’dan…
Yakında, bulguru/domatesi/salçası Rusya’dan…
***
Üstüne de Irak’tan gelen çay, “ABD ürünü” (şeker olduğu şüpheli) ile tatlandırılan…
***
Neden İran biberi?
Zor değil çözmesi:
İran’da kurduğun 200 dönümlük serayı ısıtmak için harcadığın aylık doğalgaz 4 bin lira…
“1.5 lira” benzinin litresi…
Dolayısıyla “düşük” navlun maliyeti…
“250-300 lira” işçinin yevmiyesi…
***
Üstüne:
Türkiye’nin onda bir fiyatına, sera (çelik, muşamba, naylon) malzemeleri…
***
Aynı “üretim maliyeti” Mısır için de geçerli…
Savaştaki Rusya/Ukrayna içinde…
***
Nasıl rekabet edecek “yerli üretici”?
VELHASIL
2024 yılında,
94 bin 609 esnaf, sicil terkini yaparak işyerini kapatmış…
***
İşyeri açmak kısmen kolay…
“Ödeyebilirim” diye alınan krediler ve “israf boyutunda masraflar” var ama “umut da var”…
Ama, kapatmak zor…
Borca borç katmak ve sonunda sürdüremeyeceğini anlamak daha da zor…
“Ödeyemeyeceğini anladığın borcun” ile baş başa kalmak çok daha zor…
***
2024’te kapatan esnafın yarısı İzmir, Bursa, Antalya, Manisa, Konya, Mersin, Adana ve Aydın olmak üzere 8 şehirde…
Yani tarım tarafı da ağır basan şehirlerde…
“Planlama”da öncelik arıyorsak; her şeyi anlatıyor “çiğköfte örneği” de…