Bir nezaket, bir cehalet

Öncelikle herkesin geçmiş bayramını kutlarım, umarım mutlu, huzurlu güzel bayramlarımız olur tekrar. Bayram biraz umut, biraz nostalji, biraz aile, biraz tatil demek bizim için.

Biri köyüne biri tatil köyüne bolcası da Yunanistan’a gitti bu sene. Ben İstanbul’un tadını çıkartanlardandım. Evimden İstanbul’un her köşesine 15 dakikada gitmek çok yaşadığım bir his değildi açıkçası. Yazıya keyifli başladım ama esasında keyfim kaçık.

Her bayram onlarca, yüzlerce kaza, ölü yaralı. Savaş gibi adeta. Sosyal medyada izlediğim, izlediğiniz İzmir’in Menderes ilçesindeki kaza… İçim yandı. Cahilin biri ticari aracıyla makas ata ata ilerliyor, ne yaptığı, nasıl yaptığı belli değil.

Sol şeritte huzurla seyahat eden, belki ailesini görmeye büyüklerini ziyaret etmeye giden sürücü ve 4 yolcusunun bulunduğu otomobile çarpıyor, çarpılan otomobil darbenin etkisiyle yoldan çıkıyor öğrendiğim kadarıyla 5 kişi hayatını kaybediyor.

Neden? Bir cahili, pervasız ticari sürücüsü makas atacak, keyif yapacak çarpıp kaçıp evine gidecek? Adaletin karşısına çıkması bile içimi soğutmaz 5 kişi vefat etti. Düşünsenize ne kadar böyle kaza görüyoruz, belki biri de bize denk gelecek birinin cehaleti sizi ve ailenizi bu hayattan kopartacak, kopartmaya teşebbüs edecek. Akıl almaz.

Ceza ödül, trafik polislerimizin trafiğin akışındaki olaylarda önleyici olması şart, tamam alkol, radar, motosiklet, rutin kontroller çok kıymetli, ama akıştaki trafikte, emniyet şeridi canavarlarıyla birlikte gerekenin yapılması da elzem. Öte yandan başıma gelen bir diğer hadiseyi de yazmak istedim.

Otomobilimi sakin bir sokağa park ettim hazır İstanbul’da sokakları boş görünce. 3 saat sonra geldiğimde camda bir kağıt vardı. Bazen “otomobiliniz çok güzel satar mısınız” ya da çapkınlık kağıtlarına şahidim, bunda kibar bir el yazısıyla yazılmış, isim tarih tüm bilgilerin olduğu adeta bir dilekçe ve özür mektubu.

Bir hanımefendi park halindeki aracıma çarpmış, önce özürlerini bildiren ardından “gerekliyse mutlaka beni arayın tamirini yaptıralım” kibar nazik bir dille biten bir kağıt buldum. Ne güzel böyle zarif insanların olduğunu bilmek. İnsan öldürüp kaçan cahilin üstüne, minik bir çizik için bile ve etrafta gören yokken bile mesuliyet hisseden iyi insanlar.

Diyorlar ya iyiler kazanır, gerçekte pek inanmıyorum ama ümit ediyorum. Son bir dip not, engelli parklarını, elektrikli araç noktalarını, emniyet şeritlerini işgal eden sürücülere ciddi cezalar yazılmalı kimse kimsenin hakkını gasp etmemeli.