Bir kurtarma operasyonu

Wild Boar futbol takımı için 23 Haziran güzel başlamıştı. Haftalık çalışmalarını yapmışlardı. Antrenör bir de ufak gezi planlamıştı. Yaşları 11 ila 16 arasında değişen 12 çocuk ve 25 yaşındaki antrenörleri, Tham Luang Mağarası’na gittiler. Biraz maceraperest davranıp turistik gezilerin sınırının ötesine geçtiler. Muson yağmuru da yağdıkça yağıyordu... Ve büyük şehirlerimizdeki geçitler misali, mağarayı su bastı. Su, dönüş yollarını kesmişti. Daha içerlere girerek kendilerine suyun erişmeyeceği bir yükselti bulmayı başardılar. Çocuklar akşam eve dönmeyince anne babaları yetkilileri aradılar. Çocukların mağaraya girdiği saptandı. Fakat mağara içinde nerede oldukları meçhuldü. Haber ajansları olayı dünyaya duyurdular. Dünyanın dört bir yanından gönüllüler, arama ve kurtarma operasyonuna katılmak için Tayland’a geldi. Grubun yeri, ancak 2 Temmuz’da tespit edildi, ilk temas sağlandı. Ve de 10 Temmuz’da da kurtarıldılar. Bu, mucize niteliğindeki operasyonun ayrıntılarını gazetelerde okumuş, televizyonlarda seyretmiş olabilirsiniz. Ben, operasyonu bir yönetim olayı olarak şöyle değerlendirdim.

LİDERLİK

Operasyonu yöneten, o bölgenin önceki valisi Narongsak Osatanakorn, tüm görevli ve gönüllülere şunu söylemiş: “Yeterince fedakârlık yapamayacaklar evlerine dönüp aileleri ile kalabilirler; onları rapor etmeyeceğim. Ama çalışmak isteyenler her an hazır olmalıdır. Ve mağaradaki çocukları, kendi çocuklarımız gibi düşünmeliyiz.” Kriz yönetiminde liderlik hayati önem taşır. Bu lider, üstün yöneticilik becerilerini ortaya koymuş. İşin başında operasyonun ciddiyetini ve gereken disiplini çok iyi vurgulamış ve sağlamış da. Kişilerin yüreğine seslenerek olayı kişiselleştirmiş. Öte yandan çocukların antrenörü de önemli liderlik sergilemiş. Evet, mağarada turistik gezi sınırının ötesine geçmeye izin vererek hata yapmış. Ama sonrasında, o yaştaki çocukları disiplin altında tutmayı, ellerindeki kaynakları idareli kullanmalarını ve kurtarma ekibi gelinceye kadar sağ salim kalmalarını sağlaması ile güçlü bir liderlik becerisi sergilemiş.

UZMANLIĞA SAYGI

Evet, Tayland deniz kuvvetlerinin dalgıç ekibi varmış. Ancak kayıp grubun yerinin saptanmasında uzman bir ekibe ihtiyaçları olduğunu görmüşler. “Adam bulmayı sizden mi öğreneceğiz” cinsi, cahilce bir direnmeye girmemişler. Ve bu konuda deneyimi olan İngilizleri çağırmışlar. Kayıp grubu, emekli itfaiyeci Rick Stanton ve enformasyon teknolojisi danışmanı John Volanthen bulmuş. Bu iki amatör dalgıç, daha önce Fransa, Norveç ve Meksika’da benzer kurtarma operasyonlarını gerçekleştirmiş, derin dalma rekorunu ellerinde tutan kişilermiş. Her zaman uzmanlığa saygı göstermek gerekir. Hele kriz anında ve zamana karşı yarışıyorsanız, uzmanlığa çok ihtiyacınız vardır. İnşallah ve maşallahla iş olmaz.

PLANLAMA VE ORGANİZASYON

Bu kurtarma operasyonu, kas ve beyin gücünün zaferi. Günışığından uzakta, çamurlu sular içinde dalmak, çok dar geçitlerden geçmek ve bazen birkaç apartman katı yüksekliğindeki yerlere tırmanmak her babayiğidin harcı değil. Nitekim, Taylandlı bir dalgıç bu operasyonlar sırasında hayatını kaybetti. Bu, işin kas gücü kısmı. Öte yandan 10 bin kişilik, değişik uluslardan, değişik uzmanlık dalından kişileri yönetmek, zamana karşı yarışarak hayatları kurtarmak da beyin işi; ayrıntılı bir planlama ve organizasyon becerisi gerektiriyor.

YAŞAYAN DEĞERLER

Kurtarma operasyonunun bir cephesi de, mağaradan suyun çekilmesi olmuş. Çocukların sığındığı kuru alana suyun yükselmesini engellemek için mağaradan su çekilmiş. Bu kez mağaradan çekilen su, çevredeki köylülerin ekili alanlarını basmış. Devlet bunun için tazminat önermiş. Yoksul çiftçiler “Onlar bizim de çocuğumuz” diyerek tazminat almayı reddetmiş. Bazı değerlerin dünyanın bazı yerlerinde hâlâ yaşadığını görmek sevindirici.

SONUÇ

Keşke operasyonun içinde bulunan birisi, yönetici gözüyle olayı ayrıntılı olarak yazsa da, ileriye ışık tutsa.