Ayrışmadan geriye kalanlar ”ötekilerdir”
Önce geçen haftanyn özeti: Kuzey Irak'a kara harekatynyn ba?lady?y gün Cumhurba?kany Abdullah Gül türbany onaylady. Beri yanda milletvekilleri de, emekli maa?larynyn kesintiye u?ratylmasyna paralel olarak kendi maa?laryny yüzde 25 artyrdylar. Bunun bir gün sonrasynda da Tekel'in özelle?tirilmesi i?lemi sonuçlandyryldy.
Sonra geçen haftanyn meali: Kuzey Irak harekaty harekattan öte "sycak sava?" anlamyny ta?yyor, dolayysyyla Ba?komutan konumundaki Cumhurba?kany'nyn herkesten çok önceli?ini olu?turuyor. TBMM'de grubu olan DTP ise harekaty (hangileriyse?) "yanda?laryna" kar?y silahly müdahale gördü?ünden, kendine açylmy? bir sava? olarak algylamakta. Tekel özelle?tirmesi elimizdeki altyn yumurtlayan tavuklardan birinin daha yabancylara satylmasy anlamyna geliyor. Milletvekillerinin ise bunlaryn hiçbiriyle ilgileri yok, daha ne kadar çok para kazanacaklaryny hesaplamaktalar.
Bizim gibi bir ülkede sorunlaryn çoklu?unu dikkate alyrsanyz, öncelikler konusunda zaman zaman sykynty ya?ayabilece?imizin farkyndayym. Ama fiilen süren bir sava? durumunun tek gerçe?inin "ölmek ya da sa? kalmak" oldu?unu dikkate aldy?ynyzda, di?er gerçekliklerin konumlaryny yitireceklerini varsaymanyn yanly? olmady?yna inanyyorum. Hele hele ana meselenin paravan yapylyp, arka planynda i? bitirmeye çaly?manyn her ?ey bir tarafa, hatta dürüstlü?ü bile geçtim, iyi niyetle ba?da?abilece?ine de inanmyyorum. Evet, i?ler yürütülmek zorundadyr, ama yürütülmesi gerekenler de olsa olsa günlük ya?amyn sürdürülmesine dair olanlardyr. Y?te bu açydan bakyldy?ynda ise ülkemizde "ayry?my?lyk" oldu?unu görüyorum. "Ayry?my?ly?yn" Türk Dil Kurumu sözlü?ünde olasylykla bu anlamda bir tanymy yok, ayrylmak de?il, ayry dü?mek de?il, olsa olsa ayry telden çalmak ve asla bir harmoni beklentisinde olmamak.
Ynsanlar 60-70 yyllyk ya?amlarynda pek çok ?eyi bir misyon haline getirebilirler, hatta ya?amlarynyn bütününü buna adayabilirler. Kadynlaryn kapanmasyna inanmy? birinin bu ere?e ula?ma çabalary elbette ya?am misyonu haline gelebilir. Özgürlükleri savunan birinin ilahi özgürlük anlayy?yndan bir "özgürlük sava?çysy" do?abilir. Bu halisane dü?ünceler ba?ka birilerinin beslemesi, "mürüvvet" beklentileri do?rultusunda de?il de özgür iradenin sonucunda gerçekle?mi?se, ortak bir son noktasynda her ?ey biter. Bu son noktasy bugün için içine çekildi?imiz sava? durumudur; deprem gibi ulusal bir felaket, kuraklyk, açlyk, yani ya?amyn tek gerçe?i olan ölümle yüz yüze geldi?imiz her an, sözün bitti?i, ideallerin, misyonlaryn, ki?isel mücadelelerin sonlanmasy gereken noktadyr. Sadece seçimleri özgür iradesinin eseri olamayanlar o noktada bile duramazlar, arkalaryndan itiliverirler.
Biz insanly?ymyz gere?i birbirimize güvenmemek duygusundan hayvanlardan daha ziyade pay almy?yzdyr. Günlük ya?amda güvenemeyece?imiz çok ?ey oldu?unu bildi?imiz halde, güvensizli?in de bir son noktasy oldu?u inancyny içimizde ya?atyryz. Çünkü dü?mü? birine tekme atmayy kendimize yediremeyiz, arbedede sinip kalmy? çocu?u kuca?ymyza alyp kurtarmak boynumuzun borcudur, uçuruma dü?en birine elimizi kayytsyz uzatyryz. Kazyklayaca?ymyzy, kazyklanaca?ymyzy biliriz; ama arkadan hançerlenmeyi içimize sindiremeyiz. Bunlaryn hepsi sözün bitti?i sonlanma noktalary, içimizde kalmy? insanly?ymyzyn son çyplak kalyntylarydyr.
Y?te o son çyplak kalyntylar... O kalyntylar bize "Sen ne diyorsun be adam, bu zamanda bu mu dü?ünülür?" dedirtir. Yaralanan dü?man bile olsa yarasynyn sarylmasyny, yetimin kayyrylmasyny, açyn doyurulmasyny, esirin ba?y?lanmasyny sa?lar. Bunlar sonlanma noktalarydyr, kinin silinmesi, bary?yn kucaklanmasy, güvenin yeniden kazanylmasydyr.
Y?te bu yapylamyyorsa, ayry?ma olur. Ayry?madan sonra geri kalanlar ne olursa olsun "ötekilerdir".