Avustralya'da tarım politikasını belirlemede çiftçi örgütleri çok etkin

Dünyanın öbür ucundaki ülke; Avustralya'da tarım -3/ Ali Ekber YILDIRIM

Avustralya, 6 eyalet ve 2 özel bölgeden oluşan federal bir yapıya sahip. Her eyaletin kendi yönetimi var. Tarım konusunda örgütleri, çiftçi birlikleri var. Başkent Canberra'da ise bu örgütlerin çatı örgütü olan Ulusal Çiftçiler Federasyonu ve üst birlikler var.

Canbera'da, Avustralya Tarım ve Su Kaynakları Bakanlığı’nın yanı sıra Ulusal Çiftçiler Federasyonu ve Avustralya Et Sanayi Konseyi'ni de ziyaret ettik. Tarım örgütlerinin sistemdeki yerini, politikaları belirlenmesindeki rolünü ve genel olarak çalışmaları hakkında bilgiler aldık.
Ulusal Çiftçiler Federasyonu (NFF) Ticaret ve Ekonomiden Sorumlu Genel Müdür Dr. Prudence Gordon'un verdiği bilgiye göre, bütün eyaletlerdeki çiftçi örgütleri, birlikler; örneğin şeker, pamuk, yün, tahıl, hayvancılık, et, süt ve diğer alanlarda faaliyet gösteren çiftçi birlikleri Ulusal Çiftçiler Federasyonu üyesi. Toplamda 32 birlik Federasyon'a üye. Ülkedeki büyük küçük tüm çiftçileri temsil eden Federasyon, onların çıkarları doğrultusunda faaliyet gösteriyor.

Politikaların belirlenmesinde söz sahibi

Ulusal Çiftçiler Federasyonu'nun birincil amacının tarım üreticilerinin çıkarlarını federal hükümet nezdinde temsil etmek ve sorunlara çözüm üretmek olduğunu vurgulayan Gordon'un anlattıkları özetle şöyle:

Çiftçiler tek başına ve doğrudan federasyon üyesi değil. Çiftçilerin örgütleri üye. Bu nedenle her eyaletten, her çiftçi örgütünden federasyona veriler, bilgiler aktarılıyor. Federasyon bu bilgileri derleyip strateji oluşturuyor ve federal hükümete sunuyor.

Avustralya'da tarımsal üretimin yüzde 97'si aile çiftlikleri tarafından yapılıyor. Çiftçilerin büyük bölümü doğrudan üretime katkı sağlıyor. Bazıları küçük bazıları büyük. Fakat aralarında uyum var. Federasyon'da hem küçük çiftçilerin hem de büyük çiftçilerin görüşleri, yaşadıkları sorunlar dile getiriliyor. Önerileri hükümete sunuluyor.

Ulusal Çiftçiler Federasyonu’nun 6 komitesi var. Bu komitelerde hükümete sunulacak konular tek tek ele alınıyor, tartışılıyor, kararlar alınıyor. Alınan kararlar tek elden güçlü bir biçimde hükümete sunuluyor. Dolayısıyla tarım politikalarının belirlenmesinde tarım örgütlerinin önemli rolü var.

Çiftçi olmaktan gurur duyuyorlar

Avustralya'da çiftçilik sadece bir iş olarak görülmüyor. Çiftçilik bir kültür olarak benimseniyor. Birçok çiftçi, "ben 4 kuşaktır,5 kuşaktır çiftçilik yapıyorum" diye övünür. Çoğu gerçekten kuşaklar boyu çiftçilik yapar. Bu nedenle miras olarak toprak kalmadıysa, sıfırdan arazi alıp çiftçilik yapmak çok zor ve pahalı bir iş. Kimse arazisini satmak istemez. Ayrıca çiftçilik kısa dönemli yapılacak bir iş değil.

Bu dönemde iklim değişikliği faktörü hep dikkate alınıyor. Hükümete sunulan görüşlerde iklim değişikliğinin etkileri hep vurgulanıyor.

Başkanlık ömür boyu değil, 2 dönemle sınırlı

Federasyon yönetimi seçimle 3 yıllığına göreve geliyor (Türkiye'deki gibi uzun yıllar, ömür boyu başkanlık yapılmıyor). Görev süresi 2 dönemle yani 6 yılla sınırlı. Başkan ve yönetim yaptığı görev nedeniyle herhangi bir ücret almıyor. Gönüllü olarak çalışıyor.
Bu güne kadar sadece bir kişi Federasyon'da CEO olarak görev yaptıktan sonra politikaya atılıp ticaret bakanı olmuş. Federasyon yöneticileri buradaki görevlerini bir basamak olarak kullanmıyor.

Üreticinin destek talebi yok

Ulusal Çiftçiler Federasyonu (NFF) Ticaret ve Ekonomiden Sorumlu Genel Müdür Dr. Prudence Gordon altını çizerek, tarımsal üretimde hiç bir zaman büyük destekler verilmediğini belirterek şu değerlendirmeyi yaptı: "Eskiden bazı küçük destekler vardı. Fakat hiç bir zaman Amerika veya Avrupa'daki gibi çiftçilere büyük destekler sağlanmadı. Destekler konusunda farklı düşünceler var. Bazı çiftçiler "dünyada herkes destek alıyor neden biz almıyoruz" diye görüş belirtiyor. Fakat büyük bölümü de "Hükümet destek verirse bizim işlerimize karışır. Bize karışmasın, destek de olmasın" diye düşünüyor. Son dönemde çevreyle ilgili proje bazında bazı ödemeler yapıldı. Çiftçiler olarak çevreyle ilgili pek çok önlem alıyoruz. Bu doğrudan tarımla ilgili değil. Ama çevreyi korumak amaçlı yapılan bu çalışmalara destek olunuyor."

Aracı yok, çiftçi kendi ürününü pazarlıyor

Avustralya'da çiftçiler ürettikleri ürünü kendileri pazarlıyor. Aracı yok. Buğday üreten bir aile işletmesi, ekimi, hasadı kendisi yapıyor. Ürününü silolarda depoluyor. Piyasa fiyatlarını takip ediyor ve uygun fiyat bulduğunda satıyor. Aynı şey yün için de geçerli, Sadece sütte farklı. Sütü mandıralar alıyor. İşliyor ve büyük oranda ihraç ediyor. Hayvanlar için canlı hayvan pazarları var, orada satılıyor.

Çiftçiler normal faiz üzerinden kredi kullanıyor. Kuraklığın çok etkili olması nedeniyle, Federal Hükümet ilk kez daha uygun şartlarda kredi sağlamak için bir yatırım ajansı kurdu. Kuraklıktan zarar görenlere daha uygun şartlarda kredi olanakları sağlayacak.
NFF Ticaret ve Ekonomiden Sorumlu Genel Müdür Dr. Prudence Gordon, Avustralya'da gençlerin çiftçiliğe yoğun ilgi gösterdiğini hatırlatarak "yeni çiftçiler geliyor" diye umutlu konuşuyor.

2030 yol haritası

Ulusal Çiftçiler Federasyonu, sadece çiftçilerin sorunlarını, taleplerini dile getirmiyor. Ülke tarımının geleceği için çok önemli bir yol haritası hazırlayıp Federal Hükümet'e ve kamuoyuna açıkladı. 2030 Yol Haritası"nın temel hedefi 65 milyar dolar olan tarımsal üretimi 100 milyar dolara çıkarmak