Altın arzının düşmesi önemli olmayabilir

Altın uzun süredir ışık vermiyor. Fiyat geçen hafta 1150 dolar seviyesine yaklaştı. Fed politikalarına ilişkin son dönemde artan spekülasyonlar sadece altın üzerinde değil, genel olarak bütün emtialar üzerinde baskı oluşturuyor.

Son 2-3 gündür görülen yükselişin bir tepki hareketi olması muhtemeldir. Bu aksiyon, aldıkları satış pozisyonlarından iyi kazanan fonların alım yaparak karlarını realize etmesi olabilir. Hedge fonların(serbest fonların) satış eğilimi devam ediyor. Birkaç gün önce altın fiyatında günlük bazda 100 dolarlık bir düşüş yaşanmıştı. Bu kadar darbe almış, böyle çöküşler yaşayan bir piyasada, yeni bir yükseliş trendinin başlaması kolay değil. Oluşan negatif algıyı değiştirecek temel bir tetikleyicinin ortaya çıkması gerekiyor. Geçen haftanın son işlem gününde başlayan ve bu hafta da devam eden hareketteki işlem hacmi istenen seviyede değil. Artışın sürmesi için, işlem hacimlerinin artması gerekiyor. Kaldı ki, grafiksel açıdan da altın çok zarar gördü. Toparlanması için en azından 1320-1340 dolar bölgesini geçmesi gerekiyor. 
Özellikle son dönemde yaşanan satışların biraz abartılı olduğunu düşünüyoruz. Bernanke’nin tahvil alımlarının azaltılması ile ilgili ifadeleri yanlış anlaşıldı. Kaldı ki, tahvil alımları ve sıfır faiz politikası devam edecek. Altındaki düşüşün bu kadar hızlanmasının farklı nedenleri de var. Altının bir spot piyasası(fiziksel piyasa) bir de kağıt piyasası(vadeli işlem piyasası) bulunuyor. Kısa dönem hareketlerde, vadeli işlem piyasalarında alınan spekülatif pozisyonlar etkili oluyor. Kağıt piyasada alınan bu pozisyonlarda yüksek kaldıraç kullanılıyor. Basitçe, bir yatırımcı, sermayesinin kat kat üzerinde pozisyon alabiliyor. Yukarıda vurguladığımız 100 dolarlık büyük fiyat düşüşlerinde, bu kaldıraçlı pozisyonlar ağır darbeler alıyor. Algı iyice bozuluyor. Satışlar hızlanıyor.

Fiyat düştükçe, altın üreticilerinin maliyetleri de daha fazla tartışılıyor. Bu maliyetler ile ilgili farklı tahminler göze çarpıyor. Biz bilhassa dünyanın en büyük altın üreticilerinin maliyetlerini takip ediyoruz. Bu üreticiler Afrika’da bulunuyor. Meksika’daki küçük bir üreticinin altın çıkarma maliyeti daha düşük olabilir, ancak bu bir gösterge olmaz. Afrika’daki büyük üreticiler, üretim maliyetlerini belirtirken artık işletme giderlerini de hesaba katıyorlar. Afrika menşeli üreticilerin açıkladığı son üretim maliyetleri, 1000 dolardan 1400 dolara kadar uzanıyor. Bu rakamlara göre, mevcut fiyatın altın üreticileri açısından oldukça moral bozucu olduğu söylenebilir. Hatta, üretimin giderek azalması da beklenebilir. 1100-1200 dolarlar büyük altın üreticileri için karlı seviyeler olamaz. Aslında fiyatın ne kadar süre bu seviyelerde kalacağı da önemlidir. Buradan bir dönüş yaşanırsa bir sorun olmaz. Fiyat daha uzun süre bu seviyelerde kalırsa ya da düşmeye devam ederse, üretim kesin olarak azalır. Tabii burada talebin durumu da önemlidir. Talep yükselmedikten sonra, üretimdeki düşüşün fazla bir önemi olmayabilir. Altın fiyatındaki düşüşün ana nedeni talebin azalmasıdır. Sert dalgalanmalar bitene kadar, fiyat stabilize olana kadar da talebin artması zor gözüküyor. Fiyattaki ani yükseliş hareketlerini, fonlar satış fırsatı olarak değerlendirmeye devam edebilir.