Acele işe şeytan karışıyor!
Şu sıralarda hükümetin yaptığı her iş aceleye geliyor. Darbe girişimini yürüten örgütün her yere nüfuz etmiş olmasının yarattığı telaşı anlamak mümkün. Peşpeşe çok kapsamlı tedbirler alınıyor. Bir türlü yapılamayan her tür işi yapma fırsatı veren bir ortamın da doğduğunu görmemek mümkün değil. Bu ortamın ne kadar süreceği belli olmadığından, yöneticilerimiz süresi belirsiz, uzun olmaması muhtemel zaman dilimine çok şey sığdırmaya çalışıyorlar. Çok şeyi dar süre içinde yapma hevesi, çoğu tedbirin üzerinde yeterince düşünülmeden uygulamaya geçirilmesine yol açıyor.
Somut örneklere bakalım. Hükümet bir çırpıda yüzyıllardır şekillenmiş bir askeri eğitim sistemini ortadan kaldırdı. Bu sistem Osmanlı’nın askeri alanda sürekli yenilmeye başlaması üzerine geliştirilmiş, zaman içinde değişikliğe uğramış, kendisini yenilemeyi başarmış bir sistemdi. Yine de günümüzde ıslaha muhtaç tarafları mutlaka vardı. Ancak, biz kurumları ıslah etmeyi beceremiyoruz. Askeri okullar konusunda da, eskiyi bir kenara atıp, ne olduğunu henüz hükümetin dahi iyi bilmediği yeni bir yapılaşmaya yöneldik. Hemen sorunlar ortaya çıktı. Hava kuvvetlerimizde yeterli sayıda pilot kalmamış. Geçici tedbirlerle ihtiyacın karşılanmasına çalışılırken, bir yandan da ismi değiştirilmiş olan Hava Harp Okulu’na bu yıl öğrenci alınmaya mecbur kalındı. Keza, yine aceleyle kuvvet komutanlıkları da, doğrudan siyasi otoriteye bağlanmış, genel kurmay by-pass edilmişti. Neyse ki, ana muhalefet partimizin ısrarı sayesinde, ordu hiyerarşisini bozan bir durum kısmen düzeltildi. Özetle, iyi düşünülmeden hızla adımlar atılıyor, sonra da, iyi düşünülseydi önceden kestirilmesi mümkün olan sorunların halli için dün yapılanlar bugün bozuluyor.
Örnekler şüphesiz sadece silahlı kuvvetlerimizle sınırlı değil. Çoğu alanda benzer işler yapılıyor. Bir çırpıda on beş üniversite kapatıldı. Öğrencileri, kadroları dağıtıldı. Bu kurumlar Gülen bağlantılı gruplar tarafından destekleniyormuş. Ancak, bu kurumların tüm hocaları ve öğrencilerinin Fethullahçı örgütlenmenin içinde yer aldığını söyleyemeyiz. Tepkiler karşısında kararlar değiştirildi, öğrencilerin okulsuz kalmaması sağlandı. Bigünah öğretim üyelerinin de belirlenmesi, üniversite kadrolarına tekrar kazandırılmaları lazımdır. Hükümet, öğretim üyesi kıtlığına çare olarak bazı üniversitelerde emeklilik yaşını yetmiş beşe yükseltti. Buna karşılık, kapatılan üniversitelerde çalışan, cemaate mensup olmayan genç insanlara kimse iş vermeye dahi cesaret edemiyor.
Atalarımız acele işe şeytan karışır demişler. Onu bilemem ama aceleye getirilen işler sorunlu sonuçlar getiriyor. Sık değişikliler devletin, siyasetin itibarını zedeliyor. Biraz inceleyerek, düşünerek, tartışarak ilerlesek; dertlerimize daha kalıcı çareler oluştursak daha iyi olacak ama kimse sükuneti ve tezekkürü öngören, araştırmaya dayalı çözümler oluşturacak sabra sahip değil.