Özgentürk'ten insan öyküleri

Tevazu sahibi, görmüş geçirmiş, derviş insanlara eski dilde "Babayani" derlermiş. Nebil Özgentürk de yeni kitabında, çok sevdiği "babayani"leri anlatıyor. Ayrıca ilk defa bu kitapta kendi öyküsüne, ilk gençlik yıllarından ilginç anekdotlara, aile öykülerine, tanıklıklarına ve yaşarken ayakta kalmaya dair ipuçlarına yer veriyor.

Kitabın Önsöz'ünü şöyle bitiriyor Özgentürk:

"Tevazu sahibi, görmüş geçirmiş, derviş gibilere eski dilde ‘Babayani' derlermiş. Açıkçası benim sevdiğim insan tiplerine çok uyuyor. İşte, bu kitapta, yıllardır olduğu gibi yine ‘babayanileri' anlattım ve adını da tabii ki Babayani koydum.

Fakat diğer kitap ve çalışmalarımdan bir farkı var. ‘Başkalarını anlatmaktan kendini anlatmaya vakit bulamadın.' diye takılırlardı arkadaşlarım bana. Bu kez az da olsa vakit buldum.

Kitapta okuyacağınız yazılar arasında, ilk gençlik yıllarımdan anekdotlar var. Aile öykülerim var.

Tanıklıklarım var. Şairin dediği gibi ‘yaşadıklarımdan öğrendiklerim' de var, yaşarken ayakta kalmaya dair ipuçları da… Sevdiğim insanların yaşamöyküleri de…

Ama genellikle de… Yani, önünde sonunda ‘babayani' adamlar…

Bu arada ‘kendini yazmıyorsun' diyen iki yakın dostumun; Zülfü Livaneli ve Sunay Akın'ın ‘beni' anlattığı satırları da var."

Zülfü Livaneli şöyle diyor Özgentürk için:

"Nebil Özgentürk, Türkiye'nin ‘masumiyet çağı'nın belgeselcisidir. O, ‘kültür tarihimize kayıt düşen adam' olarak anılmayı çoktan hak etti."

Sunay Akın ise şöyle dile getiriyor:

"Nebil Özgentürk, bir arkeoloğun birikimi ve titizliğiyle, kalemiyle kazıyor insan öykülerini. Bir ressam olsaydı, bitti diye atılan boya tüplerinde kalan renklerle yapardı resimlerini. Bir heykeltıraş olsaydı, önünde model olarak duran insanın heykelini yapmak yerine, taşın içindeki insan öyküsünü bulur çıkarırdı.

Bir şair olsaydı eğer, dize peşinde koşmaz, insanın dize gelmediği şiirler yazardı."

BABAYANİ / ZAMANSIZ YAZILAR, Nebil Özgentürk, Karakarga Yayınları, 192 s.