Genelde yeni yıla yüksek moral ile girilir veya girilir idi.
İşverenler yeni yıl için, üretim ve yatırım projeksiyonları yapardı.
Kadrolar gözden geçirilir.Yükseltmelere karar verilir. Maaş artışları belirlenirdi.
Çalışanlara ne ödüller verileceğine karar verilirdi.
Sonra da yeni yıl hediyeleri dağıtılırdı. Yeni yıl partisi yapılırdı.
Çalışanlar ise ümit ile maaş ve ücretlerinin ne kadar artacağını hesaplardı.
Yükselme bekleyişleri öne çıkardı.
Bir de bu yılki duruma bakınız .
İşverenler bu yıl nasıl ayakta kaldıklarına şaşırıyor. Gelecek yıl için şüpheleri var.
Üretim artışını ve yatırımı düşünen yok.
Giderlerin nasıl kısılabileceği hesaplanıyor.
Kimlerin işten çıkarılacağına karar veriliyor.
Maaş ve ücret artışı gündeme gelemiyor.
Çalışanlar daha da karamsar. İşlerini kaybetme korkusundan maaş ve ücret artışını bile ağızlarına alamıyor.
Yükselme ve ödül gündemden kalkmış durumda.
Bu ülkede üretim olmaz ise, işsizlik ve fakirlik artar. Üretimi artıracak olan işverendir, çalışandır. Bu kesimin moralini bozan ekonomik nedenler var ama ekonomi dışı nedenler de var.
Hükümet krizi unuttu. Değişik açılım paketleri ile devamlı çalkantılara neden oldu.
Güneydoğu'da terör azalacak derken işler daha fazla karıştı.
Ergenekon davası, orduya yönelik eleştirilerin ağırlığı devamlı gerginlik yaratırken politikacıların birbirine düşmanlığı tırmanışa geçti.
GDO, domuz gribi gibi tartışmalarla kamuoyu rahatsız edildi.
Açık anlatımıyla üreticide de yatırımcıda da tüketicide de moraller bozuldukça bozuldu.
Hükümet ekonomide işlerin kendiliğinden düzeleceğine, üretim ve yatırım artışının kendiliğinden başlayacağına inanıyor. Bu nedenle ekonomiye vakit ayıramıyor.
Fakat göstergeler hiç de iyi değil.
Üretim yılın son 3 aylık döneminde beklenen ölçüde canlanmadı. İşsizlik ve fakirlik nedeniyle talep artışı sınırlı.
Bütün ümidimiz 2010'un 2009'dan iyi olması ama, iyilik kendiliğinden gelemez. Üretim artmadan iyilik olamaz.