Krizden sonra ekonomide bir canlanma olduğu gerçek.
Fakat dikkat edilir ise, canlanmanın yoğun şekilde görüldüğü kesim ticaret kesimi.
Toptan ve perakende ticaret kesiminde canlanma daha belirgin.
Üretim kesiminde ise belli firmalar mutluluk ifade ederken çoğunluk ve özellikle KOBİ denilen orta ve küçük işletmelerde sorun devam ediyor.
Yılın ilk 3 aylık dönemine ait milli gelir göstergeleri tüketim harcamalarında artışı işaret ediyor.
Tüketim harcamaları artarken acaba tarım ve sanayi kesimimdeki işletmelerde üretim (genel olarak) neden artmıyor?
Bu sorunun cevabını ithalat rakamları veriyor.
Geçen hafta sonu TÜİK dış ticaret rakamlarını açıkladı:
Beş ayda ithalat 68.1 milyar dolar
Aynı dönemde ihracat 45.5 milyar dolar.
Dış ticaret açığı 22.5 milyar dolar.
İthalat geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 36.6 oranında artarken ihracat 15.6 oranında artabilmiş.
Beş ayda ihracatın yarısı kadar dış ticaret açığına ulaşılması ithalatdaki patlamanın boyutunu göstermektedir.
Her ay başı İhracatcılar Meclisi övünerek ihracatdaki büyümeyi haber veriyor ama ithalat daha hızlı büyüyor. Bunun da tek nedeni döviz kurunun yanlış olmasıdır.
Ucuz döviz ucuz ithalata kapı açıyor. Ucuz ithalat yerli üretimi caydırıyor.
İçeride talep canlansa bile talep canlanması yerli, üreticiye yaramıyor. Sadece ithal malları ile artan ticari hareketler nedeniyle bu gelişmeler belli kesimlerde toptan ve perakende ticaret işi yapanların iş hamcını artırıyor.
İleride bu görülür de düzeltme yapılır demek zordur. Çünkü ucuz ithalat nedeniyle küçülen,kapanan işletmeler bir daha kolaylıkla açılamaz. Ucuz ithalat afyon gibidir. Ekonomiye bağımlılık yaratır. Ekonomiyi uyutur.