TÜİK'in yıl ortası nüfus tahminlerine göre 2000 yılında nüfusumuz 64 milyon idi. 2009 yılında 71 milyonu aştı. Kabaca on yılda 7 milyon dolayında bir nüfus artışı var.
Buna karşılık 2000 yılında istihdam edilen nüfus 21.5 milyon idi. 2009 yılında 21.3 milyon kişi. 2004 yılında 21.8 milyon, 2005 yılında 22.0 milyon olmuştu. Sonra geriledi.
Her ay yayınlanan istihdam göstergeleri önemli ama, üzerinde durulması gereken ana gösterge bu.
Nufus bu kadar artarken, iş imkanları çoğalmaz, azalırken, nasıl oluyor da on yılda işsiz sayısındaki artış sadece 2 milyonda kalabiliyor?
Bu tablo dikkate alınır ise, artan işsizliği kriz bahanesiyle küçümsemenin yanlışlığı ortaya çıkar.
Bizim işsizliğimiz yapısal işsizliktir. Kriz biraz artırmıştır ama kriz geçince işsizlik sorununun önemi azalamayacaktır.
2009 yılı istihdam rakamları açıklandığında görüldü ki, yıl içinde 900 bin kişi iş piyasasına giriş yapmış. Bunların sadece 30 bini iş bulabilmiş.
2009 Yılında iş piyasasına 900 bin kişi girdi ama bundan sonra böyle bir şey yok denilemez ki… 2010 yılında da 2011 yılında da… Önümüzdeki her yıl da bu kadar insan iş piyasasına girecek.
Bizim ekonomimiz 2000 yılından bu yana bazı yıllar hızlı büyüdü. Ama görülüyor ki o hızlı büyüme dönemlerinde bile istihdam imkanı artmamış.
Kriz işletmelerin verimliliğe ağırlık vermelerini zorunlu kıldı. Verimlilik denilince ilk gündeme gelen işçi çıkarmak, işçi almamak… Daha az işçi ile daha fazla üretim yapmak…
Bu, işletmeler için iyi, istihdam için kötü bir gelişme.
İşsizliğin artmasını normal karşılayacak isek o zaman da bu işsizleri yaşatmak için ne gibi sosyal politikaları uygulayacağımızı belirlememiz ve de bu politikaları uygulamak için ek kaynaklar yaratmamız gerekecek.