Ekonomi politikalarının hedefi, halkın mutluluğudur. Halk işi ve aşı olursa mutlu olur.
İş olmayınca aş da olmaz.
Her ay işsizlik rakamları açıklanıyor. Sorumlular bunu olağan kabul ediyor. İşi olanlardan bazıları "ah, vah..." çekiyor. Ama işsizliğin ne demek olduğunu bilenler ve işsizliğin ızdırabını yaşayanlar ile ilgilenenler yok.
- İşsizlik sorunu nasıl çözülecek? İşsizlere kim iş bulacak?
- İşsizler iş buluncaya kadar nereden aş bulacak? Onlara kim aş verecek?
Son açıklamalar gösteriyor ki, tarımda geçici iş bulanlar da işlerini kaybetmeye başladığı için işsizlik oranı gene tırmanışa geçti.
Demek ki gelecek yılın tarım mevsimine kadar işsizlik tırmanmaya devam edecek.
Çalışmak isteyen her 100 kişinin 13.4'ü iş bulamıyor. Çalışmak isteyen her 100 gencin 23.5'i işsiz.
3 milyon 267 bin kişi evlerine aş götürememenin ızdırabını yaşıyor.
Gerçekçi olalım kısa sürede iş arayanlara iş bulmak da zor. Tersine, işi olup da işsiz kalacaklar olabilir.
- Kriz sonucu üretimleri gerileyen, üretimlerini bir türlü artıramayan özel sektör kuruluşları, masrafları azaltma arayışında işçi çıkarıyor.
- Devletin işçi alma imkanı yok.
- İşçi çıkaran özel sektör işsizlere iş yaratamaz.
Bundan sonra istihdam yaratabilecek tek sektör özel sektördür. Özel sektörün ise istihdam artışı sağlayabilmesi üretim ve yatırım artışına bağlıdır.
İşte bunun içindir ki, kısa dönemde istihdam sorununu ciddiye almak ve çözüm getirici politikalar geliştirmek gerekir.
- Öncelikle yapılması gereken işsizlerin aç ve açıkta kalmalarını önleyecek politikaların geliştirilmesidir.
- Bu ise bütçe açığını bahane etmeden, açığı göze alarak sosyal harcamaları artırmayı zorunlu kılar.
- Daha sonra yapılacak olan uzun dönemli olarak özel sektörün istihdam yaratmasını sağlayacak üretim ve yatırım politikaların geliştirilmesidir.
Unutmayalım, işsizlik sorunu kendiliğinden çözülmeyecektir. Hele nüfus artışı baskısı olduğu sürece.