Batı ülkelerinde son elli yıldır halkın yaşam memnuniyetini ölçmek için anketler yapılıyor.
Bizde de 2003 yılından bu yana TÜİK halkın yaşam memnuniyetini ölçüyor.
Yaşam memnuniyetinin temel göstergesi “mutluluk” oluyor.
Bugüne kadar hane halkının mutluluğu ile ilgili bilgiler “ülke genelinde” toplanırdı. Bu yıl ilk defa olarak ”iller itibariyle mutluluk” ölçümü yapıldı.
Ülke genelinde 2003 yılında halkın yüzde 59.6’sı mutlu idi. Mutluluk oranı 2009 yılında yüzde 54.3’e kadar indi. 2011 yılında yüzde 62.1’e kadar çıktı. Sonra 2012 yılında yüzde 61’e, 2013 yılında ise yüzde 59’a indi.
2003 yılında hane halkının yüzde 7.3’ü mutsuzdu. 2012 yılında mutsuzluk oranı yüzde 10.8 oldu.
Mutluluk göreceli bir değer yargısıdır. İnsanın yaşadığı çevreye ve insanın bekleyişlerine göre değişir.
Mutluluk insana göre değişir ama mutluluğun temelinde insanın temel ihtiyaçlarının karşılanması vardır. Bu da işe ve paraya bağlıdır. Daha sonra fiziksel çevre, sosyal çevre, yaşam şartları öne çıkar.
Yol, su, elektrik, hastane, ulaşım, polis, adliye, can ve mal emniyeti, eğitim, maddi ve sosyal eşitlik, hürriyetler, bilim, sanat gibi bir çok etken devreye girer.
Ülkemizde yaşam memnuniyeti sorgulanırken genelde kültür, sanat, tiyatro, opera, resim, din ve fikir hürriyeti gibi konular sorulmuyor. Maddi yaşam koşulları ile kamu hizmetlerinden yararlanmaya dönük sorgulama yapılıyor.
Son mutluluk araştırmasında, hane halkının bir iş sahibi olmasının ve işini sevmesinin mutluluktaki payı sadece yüzde 2 olarak belirlendi. Paranın önemi ise sadece yüzde 4 oranında. İnsanların sağlıklı olmalarının mutluluktaki payı yüzde 68, sevginin payı yüzde 15 oranında.
Yüzde 68 sağlık, yüzde 15 sevgi… Eder, yüzde 83. Sağlık ve sevgi var ise bu durumda hane halkının mutlu olmamasına imkan yok demektir.
İş sahibi olmak ve para önemsenmiyor demektir.
İlk defa olarak illerin de mutluluk durumları belirlendi. En mutlu il Sinop. Sonra Afyonkarahisar ve Bayburt geliyor. Geliniz, görünüz ki, Türkiye’nin en mutlu insanlarının yaşadığı Sinop, Kalkınma Bakanlığı’nın belirlemelerine göre illerin sosyoekonomik sıralamasında 51’inci sırada. En mutlu insan sıralamasının 2’inci ve 3’üncü sırasındaki Afyonkarahisar 43’üncü, Bayburt 64’üncü sırada.
Demek ki yaşanan ilin sosyoekonomik şartları yetersiz olsa da insanlar mutlu olabiliyor.