Seçimler üzerinden bir hafta geçmiş olmasına rağmen iktidar partisi mensupları dahil çoğu kimse sonucun yarattığı şaşkınlığı üzerinden atabilmiş değil. Uzun süre, nasıl oldu da AKP, kendisinin bile beklemediği bir çoğunluğu elde etti sorusu tartışılacaktır. İktidar partisi devlet olanaklarını kendi lehine kullandı, seçmeni koalisyonun güçlüklerini vurgulayarak sıkıştırmaya çalıştı ve benzeri açıklamalar var ama bunlar bir önceki seçimde de geçerliydi. 7 Haziran sonrası siyasi durumda üç yeni unsur öne çıktı. İlkin, PKK terörü geri dönmüş, listeye bir de İŞİD terörü eklenmiştir. PKK’nın yeniden teröre yönelmesi, kendini güçlü hissettiği yerlerde özyönetim kurmaya kalkışması; bu örgütle ilişkisinin niteliği hakkında karar veremeyen, dolayısıyla teröre cephe alamayan HDP’nin seçmence cezalandırılması ile sonuçlanmıştır. İŞİD terörü ise genel bir korku yaratmış, AKP’nin otoriter uygulamalarının yadırganmamasına zemin oluşturmuştur. İkinci unsur, AKP’ne rakip partilerin hükümet kuramayacaklarının anlaşılmasıdır. Bu duruma MHP olağanüstü katkıda bulunan MHP’ni seçmeni de oyunu esirgeyerek cezalandırmıştır. Üçüncü husus ise, AKP’nin Haziran seçimlerinde nerelerde yanıldığını incelemesi, yanlışlarını tekrarlamamaya çalışmasıdır.
Artık çoğunluğa sahip olan AKP hemen hükümet kurarak, önemli sorunlarla ilgilenmeye başlayabilir. Önlerinde dört yıllık süre vardır. Bu süre seçmenin başta memnun olmayacağı ama uzun vadede benimseyeceği önlemlerin alınması bakımından bir fırsattır. Beklemeye tahammülü olmayan ilk sorun Kürt sorunudur. Çözüm süreci derhal canlandırılmalıdır. PKK terörünün Kürt kökenli vatandaşlar katında yeterli itibar görmediğinin anlaşılması, hükümetin elini güçlendirmiştir. Süreci yeniden başlatmak, çözüm isteyen ana muhalefet partisini ve PKK ile ilişkili olanlar yanında olmayan grupları da sürece ortak etmek doğru olacaktır. PKK’yı dışlayan bir çözüm düşünülemeyeceği gibi, sadece onunla görüşerek de çözüme ulaşmak zordur. AKP’nin çözüm süreci konusunda çizdiği zikzaklar kendisine duyulan güveni zayıflatmıştır ama hükümetin liderliği olmadan sorunun aşılamayacağı aşikardır. HDP’nin uğradığı kayıplar, bu partideki uzlaşma eğilimlerini güçlendirebilir.
Kürt sorunuyla bağlantılı diğer sorun dış politikamız ve onun türevi olan mültecilerdir. Suriye politikamız ülkemizi bölgede ve dünyada yalnızlaştırmış, herkesle kavgalı duruma getirmiştir. Politikanın gözden geçirilmesi, daha gerçekçi temellere oturtulması gerekmektedir. Bu konuda sergilenecek ihmalkarlık ağır güvenlik sorunları yanında olumsuz iktisadi sonuçlar da getirecektir. Tabii ilgilenilmesi gereken çok sayıda başka sorun da var ama Kürt ve dış politika sorunları bunlardan önce gelir. Şu anda üzerine en son eğilmemiz gereken sorun, bazı kişilerin ihtiyaçlarına göre tanımlanmış, herhangi bir toplumsal ihtiyaca cevap vermeyen ve toplumu kutuplaştıran başkanlık sistemidir.