Kayseri kırsalı kente göç veriyor. Göç, özellikle doğu kırsalında yoğunlaşıyor. Akkışla Felahiye ve Özvatan nüfusu sürekli azalan ilçeler. Bunları Tomarza, Sarız ve Sarıoğlan izliyor. Özvatan'ın nüfusu son on yılda, yarı yarıya azalarak 4 binin altına inmiş. Akkışla'nın, Felahiye'nin de öyle... Onlar da fire veriyor durmadan. Nüfus birinde 5, diğerinde 6 binlerde hep. Kırsal insanı, karnı tok, sırtı pek olsun' istiyor, haklı olarak... Ama olmuyor, artık kırsalda pek doymuyor karnı. Aç ve açıkta kalma kaygısından kurtulmak için de, terk etmek zorunda kalıyor, baba ocağı o toprakları.
Avantajlı konumda olmalarına karşın, Bünyan'ın, Yeşilhisar'ın, hatta Develi'nin bile ekonomik gelişme bahsinde açmazlarla boğuştukları bir gerçek. Bu durumdan sadece yaşantıları kırsal kesime odaklı ilçe sakinleri değil, iş düzenini kent merkezinde kuran sanayici ve işadamları da rahatsız. Oysa gerçeğin, sızlanmaya gerek duyulmadan kabullenilmesi ve de, kırsalla dayanışma içine girilerek soruna akılcı yaklaşımlarla çözüm yolları bulunması gerek.
Doğru... Kırsalda 'kıt kanaat' geçim kavgası verenlerle, yaşantısını kentte sürdürenlerin gelir düzeyleri çok farklı. Bu fark yerine göre büyüyerek, gelir dağılımında "uçurum" denilebilecek boyutlara varıyor. Bunun nedeni de, kırsalın devlet yatırımlarından payına düşeni gereği gibi alamamasına bağlanıyor. Kırsalda yatırıma eli varmayan girişimci haklı olarak destek politikalarının adil olmayışından şikayetçi. Nitekim " Bazılarına göre il merkezinin, teşviklerin sağladığı kolaylıklara ihtiyacı olamayabilir. Ama ilçelerin desteğe ihtiyacı var. Çünkü Kayseri'nin 16 ilçesinden 10'unda gelişmişlik düzeyi doğudan farksız. Adı ne olursa olsun verilen destek gelişime eğilimli ilçelerden esirgenmemeli" diyor.
Kalkınmak için elbette sanayileşmek şart. Bünyan'daki yünlü dokuma, Develi'deki Saray Halı ya da Gazi Keçe gibi işletmeler örnek alınarak, öteki kesimlerde de pek ala sanayi yatırımlarına yönelmek mümkün. Dahası, ilin bazı yöreleri turizm ağırlıklı, bazı kesimleri ise tarım ve hayvancılık alanlarındaki yatırımlar için özel avantajlara sahip. Dolayısıyla, bu kesimlerde turizm ve tarıma yönelik yatırımlara verilecek destek, hem hizmet hem de sanayi sektörünün ufkunu açar. Bir başka deyişle, emek ve sermayenin kırsalda küçük boy sanayi yatırımlarına yönelmesi, sadece göçü frenlemekle kalmaz, il ekonomisinin güçlenmesine de katkı sağlar.
Demem o ki; Kayseri kırsalının, uyuyan dinamiklerini kendi olanaklarıyla harekete geçirmesi zor. Dolayısıyla, devletin orada yapamadığını, Kayserili girişimci yapmak zorunda. Zira ayrısı gayrısı yok. Kayseri köyüyle, kentiyle bir bütündür;"destek verilmiyor" bahanesine sığınılıp, geri adım atmamalı. Özellikle girişimci, özverili tavrını seferber ederek, kırsalıyla bütünleşmek için kolları sıvamak durumunda. Hele ki, keşfedilmeyi bekleyen akılcı yollar ve girişimciyi yatırıma yönlendirecek türden projeler geliştirmek varken...