NOT DEFTERİ / Uğur TANDOĞAN
Bir olay
İstanbul'un zengin bir muhitinde, iyi bir şube müdürü idi. Müşterileri ile özel bir iletişimi vardı. Bu nedenle müşteri portföyü zengindi. Ne zaman emekli olup bankadan ayrılmaya kalksa, rica ediyorduk, kalıyordu. Ama "Bak rica ettiniz kaldım; o zaman şubeme şunu isterim, bunu isterim" diye kapris falan yapmıyordu. Bankanın sadık bir neferi ile bankaya hizmet ediyordu. Gün geldi o bankadan ayrıldım. Ben ayrıldığımda o şube müdürü hala orada çalışıyordu.
Aradan bir yıl geçmişti. Bir gün bu bizim şube müdürü ile bir yerde karşılaştım. "Nasılsınız, devam mı başarılı şube müdürlüğüne?" dedim. "Yok, emekliyim" dedi. "Demek sizi ikna edemediler" dedim. "Yok, onlar emekli etti" dedi ama sesi bir buruktu. "Hem de emekliliğimi nasıl öğrendiğimi bir bilseniz şaşarsınız." diye ekledi. "Hayır ola, nasıl öğrendiniz?" diye sordum, anlattı. "İnsan kaynakları bölümü beni genel müdürlüğe davet etti. Bilirsiniz, zaman zaman siz de çağırırdınız, şube meselerini görüşürdük. Ben de kalktım gittim. Asansörde insan kaynakları bölümünden müdür yardımcısı ile karşılaştım. Müdür yardımcısı bana "emekliliğiniz için mi geldiniz?" dedi. O zaman anladım beni emekli ettiklerini. İnsan kaynakları bölümüne gidince de tebliğ ettiler." Gözleri dolu dolu oldu. "Biliyorsunuz benim durumumu. Emeklilikten çekinen birisi değilim. Tabi ki, sonsuza kadar çalışmayacaktım. Ama bunca yıl hizmet ettiğim bir kurumdan emekli oluşumu bu şekilde öğrenmek beni çok üzdü" dedi.
Bir senaryo
Yukarıda anlattığım olayda suç müdür yardımcısının boş boğazlığında diyebilirsiniz. Ama bu müdür yardımcısı sıradan bir kişi değildi, insan kaynakları bölümünden birisi idi. Buna dikkat etmesi gerekiyordu.
Şimdi filmi geri saralım ve yeni bir senaryo yazalım. Bu emektar müdür şöyle öğrensin emekliliğini. Şube müdürünü insan kaynakları bölümüne gittiğinde desinler ki, "Aslında genel müdür sizi davet etti, biz aracılık yaptık.". Alıp şube müdürünü genel müdürün odasına götürsünler. Genel Müdür şube müdürünü kapıda karşılasın, içeri buyur etsin. "Sizi ben davet ettim, sizinle bir çay içmek istedim. Hakkınızda çok şey güzel şeyler duydum. Başarı çizginizi biliyorum. Birkaç kez ayrılmak istemişsiniz, sizi bırakmamışız. Artık sizi daha fazla yormak istemiyoruz. Hizmetleriniz için teşekkür ederiz. Size bunu bizzat ben tebliğ etmek istedim. Hizmetiniz için hem kurumum hem de şahsım adına teşekkür ederim".
Eğer bu ikinci senaryo oynansa kurum ne kaybederlerdi? Sadece Genel Müdür zamanının 15 dakikasını bu işe ayırmış olacaktı. Ama nedense, genel müdürler genel olarak çok meşguldür . Çünkü çoğu kez, uğraşmamaları gereken, saçma sapan ayrıntılarla uğraşırlar . Bu nedenle de bu tür insani işlere ayıracak zamanları yoktur. Halbuki yaşam, zaman tahsis sanatıdır. Bu sanatın icrasında da herkesten aynı ustalığı bekleyemeyiz.
Bir yorum
İnsan kaynağı, işletmelerin başarısında vazgeçilmez bir unsurdur. İşletmenin başarısı için bu kaynak iyi yönetilmelidir. Ama iyi yönetebilmek için önce insanın önemine iman etmiş, bunu içine sindirmiş olmak gerekir. İnsan kaynağını iyi yönetebilmek için de diğer kaynaklardan farkının farkında olmak gerekir. Diğer kaynaklardan farklı olarak insan , duyguları olan bir varlıktır. İnsan kaynağı yönetiminde bu gerçeği gözden ırak tutmamak, insanların duygu haritasını iyi çalışmak gerekir.
İnsanların duygu haritasında yoğunluğun yüksek olduğu, hassas durumlardan birisi emekliliktir. Genelde sonlar hep duygu yüklüdür. Örneğin, emeklilik denilince kişilerin bilinçaltında "Demek artık ben eskisi kadar işe yaramıyorum" düşüncesi filizlenebilir . Bu onları aşırı derecede alıngan yapabilir.
Yılbaşı öncesi üstünde renkli ışıkların, süslerin bulunduğu ağaç yeni yılın ilk gününde kendisini çöp kutusunda bulur. İşte insanları yılbaşı ağacının karşılaştığı bu duruma düşürmemek, onlarda yılbaşı ağacı sendromu oluşmasına engel olmak gerekir. İnsanlara işe alırken gösterdiğimiz özeni, saygıyı , sevgiyi ve hatta daha fazlasını, onlar ayrılırken de göstermeliyiz. Bu geride kalanlara da iyi bir örnek teşkil eder, morali yükseltir. Unutmayın her fani emekli olacaktır. Buna üst düzey yöneticileri ve genel müdürler de dahildir.