Ankara Keçisi

Dünyada “zenginlerin kumaşı-lüks kumaş-pahalı kumaş” olarak bilinen “angora” ve “mohair” diye adlandırılan kumaş “Ankara Keçisi”nin tiftiği ile dokunur.

Ne var ki biz “Ankara Keçisi” üretemez olduk.. Şimdilerde Ankara keçileri Amerika’da ve Güney Afrika’da yaşıyor, çoğalıyor... Dünyaya tekstil sanayiine onların tiftiği satılıyor.

1960’larda 4.8 milyon baş Ankara keçisi vardı. Şimdilerde Ankara keçisi sayısı 170 bin başa geriledi.  

Ankara keçisi yüzyıllar önce Anadolu’ya göç edenler tarafından Asya’dan getirilen ve de Ankara’nın kurak iklim ve toprağı ile bağdaşarak yıllar içinde farklı tiftik özelliği kazanan bir keçi türü.

Ankara keçisinden bir yılda 1.3 kg ile 6.5 kg arasında tiftik elde edilir. Bu tiftik dünyanın en kaliteli, en makbul, en aranan tiftiğidir.

İki yüz yıl öncelerine kadar Ankara keçisi sadece Türkiye’de yetiştiriliyordu. Türkiye tiftik ipliği ve tiftik kumaşı (sof kumaşı) üretim ve ihracatı bakımından rakipsizdi. 1800’lü yıllarda başta Ankara olmak üzere, Çankırı, Beypazarı, Nallıhan ve Kalecik’te 1355 tiftik tezgahı vardı. Her yıl 20 bin top kumaş ihraç ediliyordu. 

Ankara keçisinin Amerika ve Güney Afrika’ya gidişinin ilginç bir hikayesi var. Hint ordusunda görev yaptıktan sonra ülkesine dönerken Türkiye’ye uğrayan bir Albay, 1838 yılında 12 Ankara keçisini Afrika’ya götürdü. Bu keçiler, Güney Afrika’da, Ankara keçisi yetiştiriciliğinin başlamasına ve tiftik sanayinin gelişmesine imkan verdi. 1849 yılında Sultan Mecit, dokuma ticareti için Türkiye’ye gelen bir Amerikalıya, ABD Başkanı’na hediye edilmek üzere 2 erkek 7 dişi Ankara keçisinin verilmesini emir buyurdu. Bu keçiler de Amerika’da Ankara keçisi ırkının çoğalmasını sağladı.

Başka ülkelerde, Ankara keçisinin sayısı ve tiftik üretimi artarken bizde Ankara keçisi yok olur hale geldi.

“Ankara’nın bir zamanlar 3 beyazı vardı. Beyaz kedisi, beyaz keçisi ve beyaz tavşanı ünlüydü. Yeni kuşaklar bunları ancak hayvanat bahçelerinde görebilecekler.”